بریده‌هایی از کتاب خواجه عبدالله انصاری

الهی چند نهان باشی و چند پیدا ؟ که دلم حیران گشت و جان شیدا

هر روز من از روز پسین یاد کنم بر درد گنه هزار فریاد کنم از ترس گناه خود شوم غمگین باز از رحمت او خاطر خود شاد کنم

این جهان و آن جهان و هر چه هست عاشقان را روی معشوق است و بس گر نباشد قبلهٔ عالم مرا قبلهٔ من کوی معشوقست و بس

الهی کار ااگر بگفتار است بر سر همه گویندگان تاجم و اگر بکردار است چون سلیمان بموری محتاجم

الهی یکتای بی همتایی، قیوم توانایی، بر همه چیز بینایی، در همه حال دانایی، از عیب مصفایی، از شرک مبرایی،اصل هر دوایی، داروی دلهایی، شاهنشاه فرمانفرمایی، معزز بتاج کبریایی، بتو رسد مُلک خدایی.

دل جای تو شد جای کس دیگر نیست

چه عزیز است آنکس که تو خواهی.

ای واقف اسرار ضمییر همه کس در حالت عجز دستگیر همه کس

یارب دل پاک و جان آگاهم ده آه شب و گریه سحرگاهم ده در راه خود اول ز خودم بیخود کن بیخود چو شدم ز خود بخود راهم ده

آن کس که تو را شناخت جان را چه کند فرزند و عیال و خانمان را چه کند دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی دیوانهٔ تو هر دو جهان را چه کند

ما را سر و سودای کس دیگر نیست در عشق تو پروای کس دیگر نیست جز تو دگری جای نگیرد در دل دل جای تو شد جای کس دیگر نیست

روز محشر عاشقان را با قیامت کار نیست کار عاشق جز تماشای و صال یار نیست از سر کویش اگر سوی بهشتم می برند پای ننهم که در آنجا وعدهٔ دیدار نیست

گر شوند این خلق عالم سر بسر خصمان من من روا دارم نگارا چون تو باشی آن من

الهی در جلال رحمانی، در کمال سبحانی، نه محتاج زمانی، و نه آرزومند مکانی، نه کس بتو ماند و نه به کسی مانی، پیداست که در میان جانی، بلکه جان زنده بچیزی است که تو آنی.

خداوندا گفتار تو راحت دل است و دیدار تو زندگی جان

مناجات شمارهٔ ۱۸۱ الهی ای گشایندهٔ زبان مناجات گویان و انس افزای خلوتهای ذاکران و حاضر نفسهای راز داران. خداوندا در حاجت کسی نظر کن که او تو را یک حاجت بیش نیست

الهی ای سزای کرم، ای نوازندهٔ عالم، نه با وصل تو اندوه است و نه با یاد تو غم.

الهی کار آن دارد که با تو کاری دارد، یار آن دارد که چون تو یاری دارد، او که در هر دو جهان ترا دارد هر گز کی تو را بگذارد.

الهی تو ما را جاهل خواندی از جاهل جُز خطا چه آید ؟ تو ما را ضعیف خواندی از ضعیف جُز خطا چه آید ؟

از ز دردت خستگان را بوی درمان آمده یاد تو مر عاشقان را راحت جان آمده صد هزاران عاشق سر گشته بینم بر امید در بیابان غمت الله گویان آمده سینه ها بینم ز سوز هجر تو بریان شده دیده ها بینم ز درد عشق گریان آمده پیر انصار از شراب شوق خورده جرعهٔ همچو مجنون گرد عالم مست حیران آمده