بریده‌هایی از کتاب سیر عشق

بنابراین کرستن هیچ‌گاه راجع به زنی که هر روز از پشت دخل دکهٔ روزنامه‌فروشی در ایستگاه وِیورلی تحسین همسرش را برمی‌انگیزد، نخواهد فهمید، یا راجع به کنجکاوی ربیع دربارهٔ دوست کرستن، راشِل، در شب تولد او، یا لباسی که در مغازه‌ای واقع در خیابان هانور تحریکش می‌کند، یا تصوراتش راجع به جوراب‌های ساق‌بلند، یا برخی چهره‌هایی که در تختخواب، ناخواسته و گاه‌وبی‌گاه از ذهنش می‌گذرند.

بدین ترتیب ربیع رشد کرد و یاد گرفت که عشق دیگران پاداشی برای خوب بودن است، نه رک و شفاف بودن. او به عنوان یک انسان بالغ و یک همسر، اصلاً نمی‌داند چگونه از ابعاد ناهنجار خود، چیزی منسجم درآورد. به خاطر غرور یا از سر درایت نیست که همسرش حق ندارد بداند حقیقتاً چه چیزی در شخصیت اوست که وی را تودار و مردد کرده؛ بلکه ترس محض است از اینکه تمایلاتش به نفرت از خود، در حضور یک شاهد تا حد تحمل‌ناپذیری تشدید شود.

در اصل، عاملی که انسان‌ها را تبدیل به افرادی می‌کند که می‌توانند منظور خود را به خوبی منتقل کنند، این است که قادرند به خاطر جنبه‌های پیچیده یا غیرعادی شخصیت خودشان آشفته نشوند. این افراد می‌توانند به خشم خود، تمایلات جنسی خود و عقاید بی‌طرفدار، عجیب‌وغریب یا ازمدافتادهٔ خود بیندیشند بی‌آنکه اعتمادبه‌نفس خود را از دست بدهند یا کارشان به نفرت از خود بینجامد. آن‌ها می‌توانند حرف خود را صریحاً بیان کنند، زیرا توانسته‌اند حس گران‌بهای مقبولیت خود را درون خودشان پرورش دهند. آنان آن‌قدر خودشان را دوست دارند که معتقدند شایستهٔ حسن نیت دیگران هستند و می‌توانند به آن دست یازند، فقط کافی است اسبابش فراهم شود تا صبوری و قدرت خلاقهٔ بجای خود را نشان دهند.

پیش بیاد.» رمانتیسم نه‌تنها وجههٔ هم‌آغوشی وفادارانه را بهتر کرده؛ بلکه در مسیر خود، باعث شده هرگونه تمایل جنسی نامربوط، همیشه احمقانه و ظالمانه به نظر برسد. رمانتیسم نیرومندانه معنای تمایل به هم‌آغوشی با شخص دیگری جز شریک زندگی را دوباره تعریف کرده و هرگونه تمایل خارج از حیطهٔ زناشویی را تبدیل به تهدید کرده، اغلب چیزی نزدیک به فاجعهٔ عاطفی...

گزینهٔ دیگری نیز به جز تفکر مسیحی‌رمانتیکِ جدایی‌ناپذیری هم‌آغوشی و عشق وجود دارد: «تفکر بی‌بند وباری». بنا به این تفکر، کاملاً طبیعی است که شخص دیگری برای هریک از زوجین جذاب بنماید، بدون القای معنای عاطفی خاصی؛ چراکه هم‌آغوشی لزوماً نباید همیشه محدود به عشق باشد. طرفداران این تفکر، این‌گونه نتیجه‌گیری می‌کنند که این تصور که فرد باید فقط با کسی که عاشقش است هم‌آغوش شود، همان‌قدر بی‌معنی است که بگوییم فقط زوج‌های متعهد اجازه دارند با هم تنیس روی میز بازی کنند یا به پیاده‌روی بروند.

چنین دیدگاه‌هایی در ایدئولوژی رمانتیسم نیز نفوذ کرده است. رمانتیسم نیز احترام ویژه‌ای برای مفهوم وفاداری جنسی در حیطهٔ عشق قائل است. در دنیای سکولار نیز وفاداری به همسر بزرگ‌ترین نشانهٔ بایستهٔ تعهد عاطفی و اخلاقی است. هم‌نسلان ما به طور چشمگیری فحوای اصلی باوری مذهبی را از گذشته حفظ کرده‌اند: باور به اینکه عشق حقیقی مستلزم وفاداری کامل جنسی است.

سه هفته از اولین بار می‌گذرد. ربیع با ملایمت در موهای کرستن دست می‌کشد. کرستن با حرکت سر و آهی کوتاه نشان می‌دهد که مایل است ربیع بیشتر و محکم‌تر این کار را انجام دهد. او از معشوقش می‌خواهد که موهایش را یک‌جا در دست بگیرد و با خشونت بکشد. این برای ربیع کار دشواری است. او یاد گرفته که باید با خانم‌ها با احترام زیاد رفتار کرد، یاد گرفته که هر دو جنس را یکی بداند و باور داشته باشد که هیچ‌یک از طرفین رابطه نباید بر دیگری اعمال قدرت کند. اما حالا شریکش ظاهراً نه تمایل چندانی به مساوات دارد و نه علاقهٔ خاصی به قوانین عرفی توازن جنسیتی.

جزئیات چیزی که ما را می‌انگیزاند، ممکن است عجیب و غیرمنطقی به نظر برسد، اما اگر به آن دقیق‌تر شویم، منعکس‌کنندهٔ ارزش‌هایی است که در قلمروهای وجودیِ به ظاهر معقول‌تر، از ته دل طلب می‌کنیم: درک، همدلی، اطمینان، یگانگی، بلندطبعی و مهربانی. پشت بسیاری از انگیزه‌های شهوانی، راه‌حل‌هایی نمادین برای برخی از ترس‌های عظیم ما نهفته و نیز اشاره‌هایی تندوتیز به اشتیاقمان به دوستی و درک شدن.

تاق‌خواب کرستن تبدیل می‌شود به مقرّی برای اکتشافات شبانه و بالاخره موفق می‌شوند بدون ترس از قضاوت شدن، از بسیاری از چیزهای غیرمرسوم و نامحتملی پرده بردارند که تمایلات جنسی‌شان ایجاب می‌کرد طلب کنند.

گذاشتن نام «عشق‌بازی» بر عمل آن‌ها دلیلی فراتر از حجب‌وحیای صرف دارد. آن‌ها فقط رابطهٔ جنسی برقرار نکردند؛ بلکه احساساتشان را به عمل جسمانی ترجمه کرده‌اند: قدردانی، محبت، رضایت خاطر و تسلیم. اسمش را هرچیزی که بگذاریم، در واقع منظورمان شادکامی از این است که بالاخره اجازه پیدا کرده‌ایم خود نهانی‌مان را برملا کنیم، و از اینکه دریافته‌ایم نه‌تنها معشوقمان به هیچ وجه از خود واقعی‌مان وحشت نمی‌کند، بلکه تصمیم گرفته در جواب، ما را تأیید و تشویق کند. ربیع از دوازده‌سالگی با شرم آشنا شد و نیز با