بریده‌هایی از کتاب علی علیه السلام هستی بخش ایمان

رسول الله (ص) به علی (ع) اشاره نمودند و فرمودند: این را می‌بینی؟ گفت: بلی! فرمودند: ولی این ولی خداست؛ پس دوستی و سر سپردگی و سرپرستی او را بپذیر و دشمن این دشمن خداست؛ پس با او دشمنی کن! ولایت (دوستی، سرپرستی و سرسپردگی) ولی این را بپذیر اگرچه قاتل پدرت و فرزندت باشد و با دشمنش دشمنی کن اگرچه پدرت و یا فرزندت باشد!

به فرموده رسول اکرم (ص): النَّظَرُ إلی علی بنِ أبی طالبٍ (ع) عبادةٌ، و ذکرُه عبادة، و لا یقبَلُ إیمانُ عبدٍ إلّا بولایتِه و آلبَرائةِ مِن أعدائِه. نگاه کردن به علی بن أبیطالب (ع) عبادت است، یاد کردن او عبادت است و ایمان هیچ بنده‌ای قبول نمی‌شود، مگر به قبول ولایت و صاحب اختیاری او و دوری از دشمنان او.

ابن عباس در روایتی می‌گوید: چون پیامبر (ص) در بستر مرگ افتاد، در خانه مردانی بودند از جمله عمر بن خطاب. حضرت فرمودند: هَلمَّ اَکتُب لَکم کتاباً لَن تضلّوا بَعدَه. بیائید برای شما نوشته‌ای بنویسم که پس از آن هرگز گمراه نگردید. عمر گفت: حتما بر پیامبر درد چیره شده است، والّا قرآن که در میان شماست و کتاب خدا هم که ما را بس است. حاضران در خانه به اختلاف افتادند و برخی آنچه را عمر گفت می‌گفتند، پس چون هیاهو و اختلاف را افزون کردند، پیامبر (ص) فرمودند: از من دور شوید که، کشمکش و نزاع نزد من شایسته نیست.

إِنَّما وَلِیکمْ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یؤتُونَ الزَّکاةَ وَ هُم راکعُونَ

مَعاشِرَ النّاسِ، إِنَّهُ جَنْبُ اللهِ الَّذی ذَکرَ فی کتابِهِ الْعَزیزِ، فَقالَ تَعالی: (أَنْ تَقُول نَفْسٌ یا حَسْرَتا عَلی ما فَرَّطْتُ فی جَنْبِ اللهِ). ای مردم! او (علی) جَنْبُ الله است که خداوند در کتاب عزیزش ذکر کرده پس خدای تعالی فرموده است اینکه شخصی (در روز قیامت) می‌گوید: (ای حسرت بر آنچه درباره جنب خداوند تفریط و کوتاهی کردم).

علی (ع)، جلودار بهشتیان سپید چهره نورانی است.