بریده‌هایی از کتاب زندانیان باور

تصویری که از خودتان دارید به روشنی پایه و اساس اکثر تصمیم‌گیری‌های شما در زندگی است. هدف‌های شما را تعیین می‌کند و زیربنای ترس‌های اصلی را تشکیل می‌دهد. وقتی تصویر شما از خودتان پر از عیب و نقص باشد، پیامی که به شما می‌دهد این است که لیاقت موفقیت را ندارید و در زندگی باید همیشه منتظر رنج، فقدان و آسیب باشید؛ ولی وقتی تصویری که از خودتان دارید جذاب و سرشار از قدرت و اطمینان باشد، دنیا در نظر شما خوشایندتر و دستیابی به آرزوها امکان‌پذیرتر خواهد بود.

خودگویی درونی به طور مرتب باورهای مرکزی و قانون‌های شما را منعکس می‌کند.

یک سخن روانشناسانه می‌گوید این درست نیست که شما نمی‌توانید گذشته را تغییر دهید. گرچه نمی‌توانید آنچه برایتان اتفاق افتاده یا آنچه انجام داده‌اید را تغییر دهید، اما می‌توانید از تجسم فکری برای پی‌ریزی دوباره خاطرات خود چنان استفاده کنید که آن خاطرات درد و رنج کمتری برایتان در پی داشته باشند و کمتر در زندگی کنونی شما مداخله کنند.

به دلایل بسیار زیادی مهم است که باورهای مرکزی خود را به سطح آگاهی‌تان بیاورید تا آنها را به وضوح و صادقانه مورد بررسی قرار دهید.

اساس شخصیت شما را باورهای مرکزی تثبیت‌شده‌ای تشکیل می‌دهند. این باورها هستند که شما را به عنوان یک فرد ارزشمند یا بی‌ارزش، باکفایت یا بی‌کفایت، قوی یا ضعیف، دوست‌داشتنی یا حقیر، مستقل یا وابسته، متعلق یا مطرود، قابل اعتماد یا مشکوک، انعطاف‌پذیر یا خشک، ایمن یا مورد تهدید توصیف می‌کنند و به شما تلقین می‌کنند که آیا دنیا با شما عادلانه رفتار نموده است یا قربانی شرایط زندگی‌تان شده‌اید.

تصویری که از خودتان دارید به روشنی پایه و اساس اکثر تصمیم‌گیری‌های شما در زندگی است. هدف‌های شما را تعیین می‌کند و زیربنای ترس‌های اصلی را تشکیل می‌دهد.

این کتاب زندانیان باور نامگذاری شده است، چرا که بیانگر واقعیتی است که اغلب اتفاق می‌افتد؛ انسان‌ها توسط باورهای منفی و محدودکننده‌ای که درباره خود و زندگی‌شان دارند، زندانی می‌شوند. آنان خود را با میله‌های اعتقاداتشان محصور می‌کنند: «آن کار را نکن، خطرناک است... او نمی‌داند که من وجود دارم... من در نظر او هیچم... عشق هرگز نمی‌تواند استمرار داشته باشد... بهتر است خودمان را گرفتار آن نکنیم... بهتر است ساکت بمانم، عقیده من اهمیتی ندارد... بهتر است به این کار بچسبم، نمی‌توانم از عهده مسئولیت بزرگتری برآیم.»

باورهای مرکزی شما اغلب توسط تجربه‌های دوران کودکی‌تان شکل می‌گیرند. برخی از این تجربه‌ها را هشیارانه به خاطر می‌آورید و برخی را نمی‌توانید.

پدرتان همیشه شما را به خاطر دیرآمدن سرزنش می‌کرد، حالا هم وقتی دیر سر قرارتان می‌روید انتظار دارید دوستتان شما را سرزنش کند. این‌قبیل تجربه‌ها در شکل‌گیری باورهایی که درباره آسیب‌پذیری یا کفایت از خودتان دارید

اساس شخصیت شما را باورهای مرکزی تثبیت‌شده‌ای تشکیل می‌دهند.