بریده‌هایی از کتاب کی؛ ترفندهای علمی زمان سنجی عالی

مردم در مورد مسائل بصیرتی معمولا کار خود را با رویکرد گام به گام و سیستماتیک شروع می‌کنند. اما در نهایت به بن‌بست می‌رسند. برخی تسلیم می‌شوند و آن را رها می‌کنند زیرا فکر می‌کنند نمی‌توانند از این دیوار بالا بروند و یا آن را تخریب کنند. اما برخی دیگر، با رسیدن به بن‌بست و ناامیدی، در نهایت موضوعی را تجربه می‌کنند که «جرقه روشنایی» نام دارد (یافتم!) و به آنها کمک می‌کند تا واقعیت‌ها را از زاویه جدیدی ببینند.

زمان‌سنجی همه چیز نبود، اما مسئله بسیار بزرگی بود.

من قبلا معتقد بودم که زمان‌سنجی همه چیز است. اکنون باور دارم که همه چیز زمان‌سنجی است.

تحقیقات زیادی نشان می‌دهند که افراد سحرخیز انسان‌هایی مطبوع و کارآمد هستند (مردان و زنان درون‌گرا، با وجدان، دوست داشتنی، با پشتکار و به لحاظ احساسی باثبات که ابتکار عمل دارند و امیال آنی ناخوشایند را سرکوب می‌کنند و برای آینده برنامه‌ریزی می‌کنند).

زمان مسئله اصلی نیست، بلکه تنها مسئله است.

ما مسئله «کی» را به اندازه مسئله «چه چیزی» جدی نمی‌گیریم

تهران نُه ساعت از واشینگتن جلوتر است. یا شاید واشینگتن نُه ساعت از تهران عقب‌تر! فردای شما اغلب امروز من است، همانطوری که امروز من اغلب دیروز شماست. عجیب است!

پایان‌ها، نتیجه‌ها و اوج‌ها یک نکته ضروری را در مورد شرایط انسان‌ها نشان می‌دهند: در پایان، ما به دنبال معنا هستیم.

این جغدهای نابکار در واقع خلاقیت بیشتری از خود نشان می‌دهند، حافظه کاری بهتری دارند و در آزمون‌های هوش مانند جی مت امتیاز بالاتری می‌گیرند. حتی حس طنز بالاتری دارند.

«برنه برون» نویسنده و استاد دانشگاه هیوستون تعریف زیبایی از «میان‌سالی» ارائه می‌کند. او می‌گوید این دوره «زمانی است که جهان شانه‌های شما را تکان می‌دهد و به شما می‌گوید «من با شما شوخی ندارم، از این هدیه‌ای که در اختیارتان است استفاده کنید».

افراد دارای عملکرد بالا پنجاه و دو دقیقه کار می‌کنند و سپس هفده دقیقه استراحت می‌کنند

(شهادت: من چهار سال است که این کار را انجام می‌دهم و سر این موضوع قسم می‌خورم. در روزهای خوب، این تمرین احساس کامل کردن را ایجاد می‌کند؛ در روزهای بد، غالبا نشان می‌دهد که بیشتر از چیزی که فکر می‌کرده‌ام کار انجام داده‌ام). اکنون دو یا سه دقیقه دیگر را صرف آماده کردن برنامه خود برای فردا کنید. این کار کمک می‌کند تا در را پشت امروز ببنید و برای فردا انرژی پیدا کنید. نکته اضافه: اگر یک دقیقه بیشتر وقت دارید، برای کسی (هر کسی) یک ایمیل تشکر ارسال کنید. در فصل دوم توضیح دادم که تشکر یک حرکت قدرتمند انرژی‌بخش است. این کار به همان اندازه ارتقابخش نیز هست.

ارنست همینگوی در طول زندگی خود پانزده کتاب منتشر کرد و یکی از تکنیک‌های مورد علاقه او برای بهره‌وری همانی است که خود من هم از آن استفاده کرده‌ام (حتی برای نوشتن همین کتاب). او غالبا جلسات نوشتن خود را با پایان دادن به یک بخش یا پاراگراف تمام نمی‌کرد. بلکه کار را در میانه جمله رها می‌کرد. این حس تمام نشدن باعث می‌شد روز بعد کار خود را به سرعت شروع کند. یکی از دلایلی که تکنیک همینگوی جواب می‌دهد چیزی است که «اثر زیگارنیک» نامیده می‌شود و تمایل ما در به خاطر سپردن بهتر کارهای ناتمام در مقایسه با کارهای تمام یافته است. وقتی در میانه یک پروژه هستید، این آزمایش را انجام بدهید و کار را در جایی تمام کنید که میانه یک بخش باشد و گام بعدی آن روشن باشد. این کار می‌تواند انگیزه روزانه شما را بالا ببرد.

با تصور شکست از پیش (با اندیشیدن به اینکه چه چیزهایی می‌تواند موجب یک شروع نامناسب شود)، می‌توانید برخی از مشکلات احتمالی را پیش‌بینی کنید و وقتی پروژه به صورت واقعی شروع می‌شود از آنها اجتناب کنید.

دارای عملکرد فوق‌العاده می‌پردازد. او دریافت که افراد دارای عملکرد برتر یک نقطه اشتراک دارند: آنها واقعا در استراحت کردن خوب عمل می‌کنند. بیشتر موسیقی‌دان‌ها و ورزشکاران تمرین خود را حدودا در ساعت نه صبح شروع می‌کنند و در اواخر صبح به اوج کار خود می‌رسند، بعد از ظهرها استراحت می‌کنند و عصرها

وقتی به نقطه میانی می‌رسیم، گاهی به رکود و رخوت می‌رسیم اما گاهی نیز از جا بلند می‌شویم. یک زنگ هشدار ذهنی به ما می‌گوید که نیمی از زمان خود را از دست داده‌ایم. این موضوع دوز قابل قبولی از استرس را به ما وارد می‌کند (اوه اوه زمان در حال به پایان رسیدن است) و به ما انگیزه می‌دهد و به استراتژی ما شکل تازه‌ای می‌بخشد.

اکنون دانشمندان اثبات کرده‌اند که تقریبا همه موجودات زنده (از ارگانیسم‌های تک‌سلولی که در برکه‌ها ساکن هستند تا ارگانیسم‌های چندسلولی که رانندگی می‌کنند) یک ساعت زیستی دارند. این زمان‌سنج‌های داخلی نقش مهمی در عملکرد صحیح آنها دارند. آنها مجموعه‌ای از عملکردها را تنظیم می‌کنند که ریتم‌های شبانه روزی نام می‌گیرند

احساسات مثبت (کلماتی که نشان از فعال بودن، توجه کردن و امیدوار بودن کاربر می‌داد) معمولا در صبح‌ها افزایش داشت، در بعد از ظهر کاهش پیدا می‌کرد و در اوایل شب دوباره اوج می‌گرفت.

زمان مسئله اصلی نیست، بلکه تنها مسئله است.

جغرافیای زمان: ماجراجویی‌های زمانی یک روان‌شناس اجتماعی (۱۹۹۷) نوشته رابرت وی لوین چرا در برخی از فرهنگ‌ها سرعت بالاست و در برخی دیگر همه چیز کند پیش می‌رود؟ چرا برخی بر اساس زمان ساعت عمل می‌کنند و برخی دیگر انعطاف‌پذیرتر هستند و بر اساس رویدادها عمل می‌کنند؟ یک رفتارشناس پاسخ‌های جالبی ارائه می‌کند که بسیاری از آنها بر اساس ماجراهای خود اوست.