بریده‌هایی از کتاب ابوسعید ابوالخیر

القصه حدیث مطلق از من بشنو هر چیز که در جستن آنی آنی

خواهی که ترا چو تاج بر سر دارند دست همه گیر و خاک پای همه باش

گویند چرا تو دل بدیشان دادی والله که من ندادم ایشان بردند

ای چرخ بسی لیل و نهار آوردی گه فصل خزان و گه بهار آوردی مردان جهان را همه بردی به زمین نامردان را بروی کار آوردی

باز آ باز آ هر آنچه هستی باز آ گر کافر و گبر و بت‌پرستی باز آ این درگه ما درگه نومیدی نیست صد بار اگر توبه شکستی باز آ

در دیده بجای خواب آبست مرا زیرا که بدیدنت شتابست مرا گویند بخواب تا به خواب‌ش بینی ای بیخبران چه جای خوابست مرا

گفتی که به دلشکستگان نزدیکم ما نیز دل شکسته داریم ای دوست

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من وین حرف معما نه تو خوانی و نه من هست از پس پرده گفتگوی من و تو چون پرده در افتد نه تو مانی و نه من

شرمنده شوم اگر بپرسی عملم یا اکرم‌اکرمین بیامرز و مپرس

رباعی شمارهٔ ۴۷۰ یا رب تو چنان کن که پریشان نشوم محتاج برادران و خویشان نشوم بی منت خلق خود مرا روزی ده تا از در تو بر در ایشان نشوم