بریده‌هایی از کتاب رفتار با کلمات

البرز ریزش کند خزر تا میزهای فرحزاد بخزد بر ساحل دستانِ هم شناور شویم بر مرزهای ناشناسی هم... مثل افتادن پیانویی از پنجرهٔ طبقهٔ چهار و ریزش یک‌ریز کلمه و دستمال‌های قرمز از گریه و رویش یک‌ریز شاخه‌ها تا جنگل تنهایی‌مان البرز بریزد در دلم و دنبال جنازهٔ دفن‌شده تکه‌تکهٔ گذشته‌ام را بیرون بکشیم پرندهٔ بی‌طاقتی شوم که می‌خواهد از دست‌های تو بپرد و نمی‌داند آسمان بعدی سفیدی چشم‌های توست

تنهایی‌ام را این کلمه‌ها پُر نمی‌کند این‌ها فقط دروغ‌هایی است برای راهی به شما وقتی که راه‌های مرا بسته‌اند راه مرا بسته‌اند اما پشت هر کلمه جنگلی‌ست وقتی دروغ می‌گفتم به جنگل‌های باورهایم پناه می‌بردم با اره‌ای در دستم