بریده‌هایی از کتاب عارف قزوینی

خوابند وکیلان و خرابند وزیران بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ما را نگذارند به یک خانۀ ویران یا رب بستان داد فقیران ز امیران چه کج رفتاری ای چرخ! چه بد کرداری ای چرخ! سر کین داری ای چرخ! نه دین داری، نه آیین داری (نه آیین داری) ای چرخ!

خوابند وکیلان و خرابند وزیران بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ما را نگذارند به یک خانۀ ویران یا رب بستان داد فقیران ز امیران

از خون جوانان وطن لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سرو خمیده در سایۀ گل بلبل ازین غصه خزیده گل نیز چو من در غمشان جامه دریده چه کج‌رفتاری ای چرخ خوابند وکیلان و خرابند وزیران بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ما را نگذارند به یک خانۀ ویران یا رب بستان داد فقیران ز امیران چه کج رفتاری ای چرخ! چه بد کرداری ای چرخ! سر کین داری ای چرخ! نه دین داری، نه آیین داری (نه آیین داری) ای چرخ

در حقوق خویش نعره ها زدیم

چه ظلم ها که از گردش آسمان ندیدیم به غیر مشت دزد همره کاروان ندیدیم در این رمه به جز گرگ دگر شبان ندیدیم به پای گل به جز زحمت باغبان ندیدیم

از خون جوانان وطن لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سرو خمیده

ایرانیان از بهر خدا یک دل شوید از صدق و صفا تا چند غرض؟ تا کی دودلی؟ تا چند نفاق؟ تا کی دغلی؟ آخر بس است این کج عملی بس است این منفعلی

الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی

خوابند وکیلان و خرابند وزیران بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ما را نگذارند به یک خانۀ ویران یا رب بستان داد فقیران ز امیران چه کج رفتاری ای چرخ! چه بد کرداری ای چرخ!

چه کج رفتاری ای چرخ! چه بد کرداری ای چرخ! سر کین داری ای چرخ! نه دین داری، نه آیین داری (نه آیین داری) ای چرخ! از خون جوانان وطن لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سرو خمیده در سایۀ گل بلبل ازین غصه خزیده گل نیز چو من در غمشان جامه دریده چه کج‌رفتاری ای چرخ

نیست دوران قجر باد این شجر بی بار و بر باد تا قیامت دادگر باد بازوی پرزور جمهوری کار ایران روبره باد نام شاهی رو سیه باد زنده سردار سپه باد

ای امان از فراقت، امان مردم از اشتیاقت، امان از که گیرم سراغت، امان (امان امان امان امان)

پس حقوق بین الملل کجاست؟

از خون جوانان وطن لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سرو خمیده در سایۀ گل بلبل ازین غصه خزیده گل نیز چو من در غمشان جامه دریده

شد «پرتیوا» پی غارتگری ریخته دزدان عوض مشتری نه گل به جا ماند و نه باغی هر یک ز سو به سراغی

دست برآرید که مالک رقابید مرد به جز مرگ تمنا ندارد

از خون جوانان وطن لاله دمیده از ماتم سرو قدشان سرو خمیده در سایۀ گل بلبل ازین غصه خزیده گل نیز چو من در غمشان جامه دریده چه کج‌رفتاری ای چرخ خوابند وکیلان و خرابند وزیران بردند به سرقت همه سیم و زر ایران ما را نگذارند به یک خانۀ ویران یا رب بستان داد فقیران ز امیران چه کج رفتاری ای چرخ! چه بد کرداری ای چرخ! سر کین داری ای چرخ! نه دین داری، نه آیین داری (نه آیین داری) ای چرخ!

مخور غم که ایران ز ما خرابتر نیست بد آن ملتی کز خرابیش خبر نیست

خوابند وکیلان و خرابند وزیران بردند به سرقت همه سیم و زر ایران

دیدم صنمی سرو قد و روی چو ماهی الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی افکند به رخسار چو مه زلف سیاهی الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی گر گویم سروش، نبود سرو خرامان این قسم شتابان، چون کبک خرامان ور گویم گل، پیش تو گل همچو گیاهی الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی این نیست مگر آینۀ لطف الهی الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی صد بار گدائیش به از منصب شاهی الهی تو گواهی، خدایا تو پناهی