بریده‌هایی از کتاب سرچشمه

وینستون پرسید: «نظر شما دربارهٔ نظریه پان‌اسپرمیچیست؟ همین ایده که بذرهای زندگی در زمین از فضا یا کیهانی دیگر به آن رسیده و در همه‌جا پراکنده هستند. درحال‌حاضر این ایده به‌عنوان یک نظریهٔ علمی معتبر، بسیاری از حقایق مربوط به حیات را بر روی کرهٔ خاکی شرح می‌دهد.»

کیهان‌شناسان امروز به چنان معادلات و فرمول‌های ریاضی دقیقی دست پیدا کرده‌اند که با آن‌ها می‌توان شکل کائنات را در هر لحظه‌ای از زمان ـ T ـ در گذشته یا آینده محاسبه کرد و نشان داد. با این‌حال، وقتی قرار است این معادلات را برای لحظهٔ وقوع مه‌بانگ به‌کار بگیریم، یعنی همان لحظه‌ای که متغیر T مساوی صفر بوده، ناگهان همه‌چیز مغشوش می‌شود و ریاضیات به‌هم می‌ریزد و نتیجهٔ آن به‌دست آمدن چگالی و حرارت بی‌نهایت است.»

گارسا با خود می‌گفت: عجب وضعی. دعوای همیشگی نو و کهنه، دیروز و امروز.

نظریهٔ بازی شاخه‌ای از ریاضیات است که روی الگوهایی برای پیش‌بینی آینده مطالعه می‌کند.»

من میراثت را پاس خواهم داشت.

که دیوس مه پردونه

انسان اولیه یک میلیون سال پس از کشف آتش توانست نخستین چرخ را بسازد. پس از آن تنها چندهزار سال وقت برد تا به ساخت دستگاه چاپ برسد. چندصد سال بعد از آن تلسکوپ را ساخت و در طول قرون پس از آن، ما توانستیم از موتور بخار، به خودروهای بنزینی و شاتل‌های فضایی برسیم. بعد از آن، رسیدن به توانایی دستکاری دی‌ان‌ای تنها دو دهه زمان برده!»

«از همان روزی که بشر آتش را کشف کرد، این رودخانه نیرو گرفت و جاری شد. با هر کشفی، راه برای کشف دیگری باز شد و قطراتی چند بر این رودخانه افزود. امروز ما بر پیشانی یک سونامی نشسته‌ایم، موجی مهیب که سر بازایستادن ندارد و چیزی هم نمی‌تواند متوقفش کند.»

ادموند ادامه داد: «وقتی به تاریخ نگاه می‌کنیم، به روشنی می‌بینیم که تندروی و تعصب مذهبی کلیسا همیشه در مقابل پیشرفت علم ایستاده و به همین دلیل، امشب از تمامی رهبران فکور و اندیشمند مذهبی جهان خواهش می‌کنم که بدون تعصب و پیشداوری دربارهٔ آنچه می‌خواهم بگویم تعمق کنند. خواهش می‌کنم بیایید نقطهٔ پایانی بر تاریخ خونبار مسیحیت بگذاریم. باشد که خطاهای تاریخی گذشتگان را تکرار نکنیم.»

لنگدون حالت تهوع داشت. فکر می‌کرد تله‌کابین سروته شده است. «ادموند باید یک جمله را ته برنامهٔ تو اضافه می‌کرد. که نمی‌بایست بکشی!»

البته که هیچ‌چیز به‌اندازهٔ حرص انسان نمی‌توانست مرزهای اخلاقی او را درنوردد.

فداکارانه، بی‌پروا، مشفق. این‌ها سه‌واژه‌ای بودند که لنگدون در دبیرستان برای توصیف یکی از درخشان‌ترین صحنه‌های خلق‌شده از رفاقت بین دو انسان انتخاب کرده و در کلاس خوانده بود؛ پایان‌بندی هولناک و تکان‌دهندهٔ موش‌ها و آدم‌ها ـ که در آن مردی از سر مهر دوست نزدیک خود را می‌کشد تا او را از سرانجامی تلخ در امان بدارد. لنگدون به سختی گفت: «آخ، وینستون... نه.» وینستون گفت: «باور کنید، ادموند خودش این‌طوری خواسته بود.»

موفقیت، یعنی توانایی حرکت از یک شکست به شکست بعدی بدون از دست دادن انگیزه ـ وینستون چرچیل

این نماد & در اصل یک واژه‌نگاشت یا لوگوگرام بود. به بیان ساده‌تر، تصویری که جایگزین کلمه‌ای شده بود. بیشتر مردم خیال می‌کردند این علامت جایگزین واژهٔ انگلیسی and بوده که این‌گونه نبود و ریشهٔ این نماد به واژهٔ et لاتین برمی‌گشت.

مرگ را در یاد داشته باش. حتی برای این آدم‌های عظیم و قدرتمند، زندگی بس کوتاه بوده. برای غلبه بر مرگ تنها یک راه داریم، اینکه زندگی‌مان شاهکاری بی‌بدیل باشد. باید از هر فرصتی برای نیکی و عشق ورزیدن استفاده کنیم.

نادیده گرفتنِ نادانی، تنها آن را نیرومند می‌کند.

«رفقا، من نمی‌توانم از هیچ راهی وجود خدا را انکار کنم، بلکه می‌خواهم این مسئله را عنوان کنم که این نیروی برتری که ما را به‌وجود آورده و پشت کائنات ایستاده، اکنون به تلاش بیهودهٔ ما برای درک و شناختش می‌خندد.»

اگر این نظریهٔ بذرافشانی حیات درست باشد، آن‌وقت باید گفت که نسل بشر هنوز به تکامل خود نرسیده و در حال حاضر نیم‌پز است. یعنی ما هنوز آن محصول نهایی و غایی نیستیم و در حال فرگشت و تحول هستیم و درنهایت قرار است چیز دیگری باشیم... شکلی متفاوت و بیگانه.»

«موسی به بالای کوهی رفت تا فرمان خدا را دریابد... من هم به بالای کوهی می‌روم تا عکس این کار را بکنم.»

یک خداپرست عابد همیشه می‌تواند از صحبت یک کافر پندهای بسیار بگیرد. به شنیدن صدای شیطان می‌ماند، که از دل آن، انسان بهتر می‌تواند نعمت آوای پروردگار را درک کند.» و بلافاصله صورتش به خنده باز شد: «مزاح می‌کنم. باید این شوخ‌طبعی‌های کهنهٔ مرا ببخشید. گاهی اختیارش از دستم خارج می‌شود