بریده‌هایی از کتاب مکالمه با یک گاوپرست

- و گاو مشکلات شما را حل می‌کند؟ بله. می‌توانی بروی و ببینی. - کجا؟ در معابد. چند سال پیش یک کور مادرزاد را گاو شفا داد. سال پیش بچه‌ای که فلج بود و نمی‌توانست راه برود در معبد شفا گرفت و با پاهای خودش از معبد بیرون رفت. حتی از کشورهای دیگر هم برای درمان بیماری و شفا یافتن به معابد ما می‌آیند. این موارد یکی دوتا نیست هزاران هزار است. - این چیزهایی که گفتی تابه‌حال خودت با چشم خود هم دیده‌ای؟ نه. ولی نیازی نیست حتماً خودم ببینم. - پس چه کسی گفته؟ کاهنان.

- ولی این کاهنان حتی کار هم نمی‌کنند و غذای آن‌ها را نیز شما می‌دهید. این اراده و مشیت گاو بزرگ است که برگزیدگانش را برای هدایت و رستگاری ما فرستاده است. کاری بزرگ‌تر از این؟ و لطفی بزرگ‌تر از این در حق طبقه کارگر؟ - تابه‌حال در مورد این روند فکر کرده‌ای؟ فکر کردن به این موضوع و شک کردن به برگزیدگان گاو بزرگ گناه بزرگی است. بیان کردنش کفر و مجازاتش مرگ است و کسی که به این گناه کشته می‌شود محکوم به لعنت ابدی است. - این برگزیدگان چگونه انتخاب می‌شوند؟ برگزیده، برگزیده است. توسط دیگر برگزیدگان آموزش داده می‌شوند. - آیا فرزند تو می‌تواند برگزیده شود؟ نه من از طبقه کارگر هستم. ما برای خدمت به برگزیدگان خلق شده‌ایم.

تمام این گاوها همان هستند و تکه‌ای از وجود گاو بزرگ.

چی شد به این نتیجه رسیدی خدا گاو است؟

- ولی تقریباً تمام جهان گوشت گاو را می‌خورند. آیا گرفتار لعنت ابدی گاو بزرگ خواند شد؟ کاملاً درست است. برکت از زندگی کسی که گوشت گاو می‌خورد خواهد رفت. - زندگی شما که گوشت گاو نمی‌خورید برکت دارد؟ بله این حکم بدون چون‌وچرای گاو است. - ولی شما از فقیرترین کشورهای دنیا هستید! و در کشورهای قوی و ثروتمند، مردم گوشت گاو را می‌خورند. در ظاهر شاید. ولی زندگی دنیوی ملاک نیست. ملاک رستگاری است که آن‌ها هیچ‌گاه رستگار نخواهند شد.

بعضی وقت‌ها ساعت‌ها منتظر می‌نشینیم تا گاو ادرار کند و بتوانیم ادرار گاو را به‌صورت گرم استفاده کنیم که برای رستگاری خوب است.

اگر دیدی عده‌ای بی‌سواد، یک بی‌سواد را به مهتری پذیرفتند، بترس. اگر دیدی جمعی باسواد، یک بی‌سواد را به مهتری پذیرفتند، شک کن. و اگر دیدی گروهی بی‌سواد و باسواد یک بی‌سواد را به مهتری رساندند بدان که فرجام شومی در انتظارشان خواهد بود

- شما در معابد به‌پای گاو پول می‌ریزید. منظورم گاوهای مجسمه است. درست است؟ اگر منظورت گاوهای جاودان است بله درست است. - و برای او نذرونیاز می‌کنید و پول و غذا و طلا به معبد می‌دهید. بله؛ و این از سعادت و خوشبختی‌هایی است که نصیب یک مؤمن واقعی به گاو می‌شود. معبد به نیازمندان هم کمک می‌کند و در مراسم‌ها غذا به نیازمندان می‌دهد. - این غذا و کمک‌ها را چه کسانی به نیازمندان می‌دهند؟ مؤمنان واقعی گاو. - پس بازهم کاهنان چیزی از دارایی خود نمی‌دهند. درست است؟ یک‌بار در مورد این موضوع صحبت کردیم. گفتم که آن‌ها زندگی‌شان وقف گاو بزرگ است.

- این نخبگان که گفتی جزو کدام طبقهٔ جامعهٔ شما هستند؟ طبقه کاهنان و نجیب‌زادگان. - اگر یکی از آن‌ها به گاو کافر شود چه می‌شود؟ این اتفاق نمی‌افتد. - فرض کنیم یکی از آن‌ها به گاو کافر شد. فقط فرض کنیم. خب آن‌وقت از جامعه طرد می‌شود. اگر زنده بماند دیگر حتی نمی‌تواند زندگی کند. - گفتی اگر زنده بماند؟ بله. چون کافر شدن به گاو عاقبتش مرگ است. - این را چه کسی گفته؟ گاو بزرگ. - یعنی کاهنان و یا همان برگزیدگان. درسته؟ نه. گاو گفته. کاهنان و برگزیدگان فقط فرامین گاو را به ما انتقال می‌دهند. - ولی خب این فرامین فقط به نفع طبقه کاهنان و نجیب زادگان است. نه. این فرامین برای رستگاری همهٔ ماست.

در معبد بزرگ مردی بود که قبلاً لال بوده و نمی‌توانست حرف بزند و با اراده گاو شفا گرفته و حرف می‌زد. - مطمئنی؟ بله. خودم دیدم حرف می‌زد. - او را می‌شناختی؟ نه. از جای دیگری آمده بود. - تا حالا در موردش فکر کردی؟ در مورد چه چیزی؟ - همین موضوع شفا گرفتن لال. بله. خیلی فکر کرده‌ام و هر بار به عظمت و بزرگی گاو بزرگ بیشتر پی بردم و ایمانم قوی‌تر شد. - نه منظورم این بود که به اینکه از جای دیگری آمده بود. بله. به این هم فکر کردم. - خب به چه نتیجه‌ای رسیدی؟ به این نتیجه که بزرگی و عظمت گاو بزرگ چقدر می‌تواند باشد

آن‌ها از کودکی آشنا نشده‌اند وگرنه آن‌ها هم الآن به گاو اعتقاد داشتند. - پس لازمه اعتقاد به گاو آشنایی از کودکی است؟ نه حتماً - بله نه حتماً، ولی شما یک انسان بالغ را نمی‌توانید قانع به اعتقاد به گاو کنید. البته موارد استثنا مثل پول گرفتن برای نمایش و فریب طبقه کارگر را به‌حساب نمی‌آوریم؛ اما یک کودک را خیلی راحت به دلیل عدم تکمیل بلوغ فکری و نداشتن عقل تحلیلی و پرسشگر به‌راحتی می‌توانید گاو پرست کنید و این کودک در بزرگ‌سالی به‌سختی می‌تواند مثل یک انسان عاقل و آزاد در مورد گاوپرستی فکر کند و تصمیم بگیرد.

شما نگاه کنید این‌همه دانشمند و عالم و افراد با تحصیلات بالا به گاو اعتقاد کامل دارند. اگر گاو حقانیت نداشت آیا آن را رد نمی‌کردند؟ وقتی نخبه‌های جامعه به حقانیت گاو صحه می‌گذارند و گاو مورد تائید آن‌ها است دلیلی برای شک من وجود دارد؟

چه خنده‌دار مگر آدم عاقل زالو را می‌پرستد؟ - ببین گاو پرستی تو همان‌قدر برای دیگران خنده‌دار است که زالو پرستی دیگران برای تو. این‌ها تفاوتی ندارد. چه گاو بپرستی، چه زالو و یا نمی‌دانم خرگوش یا هر چیز دیگری، آن‌وقت گروهی کاهن پیدا می‌شوند که بدتر از زالو از جان و وجود دیگران تغذیه کنند.

به نظر من و همه یکتاپرستان، همه هستی آفریده و نشانه خدای بزرگ است و اگر قرار بود دیده شود که پس باید خود آفریده‌شده باشد. وقتی خود آفریده‌شده باشد پس نیازی دارد و خدایی دیگر.

- در همین حد بدان که من یکتاپرست هستم. یکتاپرست؟ - بله، یکتاپرست. خدایی که دیده نمی‌شود، قدرت مطلق است. هیچ نیازی به هیچ‌چیز و هیچ‌کس ندارد. موجود زنده نیست. نمی‌توان از آن مجسمه ساخت.

ادعای تمدن می‌کنیم درحالی‌که برخی‌مان هنوز همان بت‌پرست هزاران سال پیش هستیم. فقط بت‌ها عوض‌شده‌اند. با پیشرفت بشر بت‌ها هم پیشرفت کرده‌اند. روزگاری بتی سنگی بودند و امروز دیگر سنگی نیستند. برای عده‌ای به شکل مد درآمده‌اند. برای عده‌ای به شکل ستارگان سینما و موسیقی. برای عده‌ای به شکل یک تیم فوتبال و برای عده‌ای اتومبیل.

- ممکن است انسان حماقت کند و اشتباهی انجام دهد و تاوان‌های سنگینی هم بابت کاری که انجام داده بدهد، ولی ماندن بر سر اشتباه به خاطر اینکه تاوان داده، من نامش را حماقت مضاعف یا حماقت افزوده می‌گذارم.

نمی‌دانم. می‌ترسم. - بله می‌ترسی. چون این ترس از کودکی در وجودت کاشته شده است و من نمی‌ترسم چون از کودکی کسی به من نگفته که گاو خداست.

شما یک انسان بالغ را نمی‌توانید قانع به اعتقاد به گاو کنید. البته موارد استثنا مثل پول گرفتن برای نمایش و فریب طبقه کارگر را به‌حساب نمی‌آوریم؛ اما یک کودک را خیلی راحت به دلیل عدم تکمیل بلوغ فکری و نداشتن عقل تحلیلی و پرسشگر به‌راحتی می‌توانید گاو پرست کنید و این کودک در بزرگ‌سالی به‌سختی می‌تواند مثل یک انسان عاقل و آزاد در مورد گاوپرستی فکر کند و تصمیم بگیرد.

به این می‌گویند ذهن پرسش‌گر. پرسش اول، پرسش بعدی را در ذهن ایجاد خواهد کرد و آن زمان است که دیگر ذهن حاضر به پذیرش بدون منطق و دلیل نخواهد شد.