بریده‌هایی از کتاب ملاقات هایی در بهشت

ما را ازایشان (شیعیان) چیزی محبوس نکرده است، مگرگناهان وخطاهایی که ازایشان به ما می‌رسد وما آن را ناخوش می‌داریم وازایشان نمی‌پسندیم

مهم این است که اگرما اورا نبینیم، او ما را می‌بیند و همین اعتقاد برای ترک گناه کافی است.

زکریا ازخداوند خواست که اسامی پنج تن را به او بیاموزد پس جبرئیل آمد وآن را به وی یاد داد، ازآن روزهروقت زکریا اسامی محمد وعلی وفاطمه وحسن را به زبان می‌آورد مسرورمی شد وغمهایش برطرف می‌گردید، ولی چون نام (حسین) را به زبان می‌آورد، چندان می‌گریست که گلویش می‌گرفت ونفسش قطع می‌شد. روزی گفت: خداوندا! مرا چه می‌شود که هرگاه اسامی آن چهارتن را می‌برم غمهایم تسکین می‌یابد ولی وقتی نام حسین را می‌برم اشکم جاری می‌گردد! خداوند متعال داستان آن را به وی اطلاع داد وفرمود: کهیعص. کاف اسم کربلا و ها هلاک عترت پیغمبر (ص) و یاء یزید پلید ظالم به حسین (ع) و عین عطش آن حضرت و صاد صبرآن بزرگواراست. چون زکریا این را شنید تا سه روزازمسجدش خارج نشد، ومانع شد که مردم نزد او بیایند. دراین سه روزمرتب گریه وزاری می‌نمود ودرآن حال می‌گفت: خداوندا! آیا بهترین خلق خود را به مصیبت فرزندش مبتلا می‌سازی وامتحان این واقعه جانگداز را به نابودی او فرود می‌آوری؟ پروردگارا! آیا لباس این مصیبت عظمی را به تن علی وفاطمه می‌پوشانی وغم واندوه آن را به دل آن‌ها می‌اندازی؟

قطعأ گناه کردن، مهم‌ترین علت محرومیت ازعنایات امام زمان (عج) است، امام مهدی (عج) نیزدرتوقیع شریفشان به شیخ مفید می‌فرماید: ((ما را ازایشان (شیعیان) چیزی محبوس نکرده است، مگرگناهان وخطاهایی که ازایشان به ما می‌رسد وما آن را ناخوش می‌داریم وازایشان نمی‌پسندیم)).

احمد بن حسن بن ابی صالح خجندی، مدتی درجستجوی امام زمان (عج) شهرها را می‌گشت وبسیارجدی بود واصرارداشت که به حضورآن حضرت مشرف شود، عاقبت نامه‌ای ازطریق حسین بن روح (نائب امام) به این مضمون برای حضرت مهدی (عج) نوشت: ((دل من، شیفته جمال توگشته وهمواره درفحص و طلب تو می‌کوشم، تمنا دارم جوابی مرحمت فرمایید که قلب من ساکن شود و دستوری دراین باره فرمایید)) جواب آمد: ((هرکس درخصوص من جستجو وتجسس کند، مرا می‌طلبد وهرکس مرا بیابد، به دیگران بنماید وهرکس مرا به دیگران بنماید، مرا به کشتن دهد وهرکس مرا به کشتن دهد، مشرک شود))

روایت شده که علی (ع) درجنگ جمل برای عایشه پیغام فرستاد که اسلام وپیروان آن را گرفتارفتنه خود نمودی وفرزندان خود را ازروی نادانی به سراشیب مرگ افکندی، اگرخود برمی گردی فبها و گرنه تورا طلاق می‌دهم، با اینکه رحلت پیغمبر (ص)، زن‌های آن حضرت را طلاق داده بود. امام زمان پرسید: طلاق به معنی چیست؟ عرض کردم: یعنی رها کردن زن (که اگربخواهد شوهرکند، آزاد باشد) فرمود: اگررحلت پیغمبر (ص) زن‌های اورا یله و رها کرده بود، پس چرا جایزنبود که آنها بعدازپیغمبر (ص) شوهرکنند؟ عرض کردم: زیرا خداوند متعال ازدواج آنها را (بعدازپیغمبر) حرام کرده بود. فرمود: پس چگونه رحلت پیغمبر (ص) آن‌ها را رها گردانید؟ عرض کردم: آقازاده عزیز! معنی طلاقی که پیغمبر (ص) حکم آن را واگذاربه امیرالمؤمنین (ع) نمود چیست؟ فرمود: خداوند متعال مقام زنان پیغمبر (ص) را بزرگ داشت وآنها را به شرف مادری مؤمنین فائز گردانید، پیغمبر (ص) هم به امیرالمؤمنین (ع) فرمود: یا علی این شرافت تا وقتی که اطاعت می‌کنند برای آنها خواهد بود، ولی هرکدام بعدازمن نافرمانی خداوند کردند وعلیه تو سربه شورش برداشتند، آن‌ها را آزاد بگذارتا اگربخواهند با دیگری ازدواج کنند واز مقام ام المؤمنینی ساقط گردند.

آیا اسلام آوردن ابوبکر وعمر به میل انجام گرفت یا بطوراجبار؟ چرا به وی نگفتی: نه به میل انجام گرفت ونه بطوراجبار. بلکه از روی طمع، اسلام آوردند! زیرا ابوبکر و عمر با قوم یهود مجالست می‌نمودند واخبارتورات وسایرکتبی را که ازپیشبینی های هرزمان تا ظهورمحمد (ص) وپایان کاراو، خبرمی داد، ازآنها می‌گرفتند، ویهود گفته بودند که: محمد (ص) برعرب مسلط می‌گردد، چنانکه بخت نصربربنی اسرائیل مسلط گشت وبالاخره برعرب پیروزی می‌یابد، همانطورکه بخت نصربربنی اسرائیل پیروزگردید. با این فرق که بخت نصردردعوی (دعوت) خود دروغگو بود. آن‌ها هم (ابوبکر و عمر) آمدند نزد پیغمبر (ص) واورا درامرگواهی گرفتن ازمردم به گفتن اشهد ان لااله الاالله کمک کردند، وبه طمع اینکه بعدازبالا گرفتن کارپیغمبر (ص) ازجانب حضرتش به حکومت شهری نائل گردند، با وی بیعت نمودند، وچون ازانجاح مقصد خود مأیوس گشتند نقاب بستند وبا عده‌ای ازمنافقین امثال خود ازعقبه بالا رفتند که پیغمبر (ص) را به قتل رسانند؛ اما خداوند نیرنگ آنها را به هم زد، وبه حال کینه خود واگذاشت وبه مقصود خود نرسیدند.

آیا اگرازگناه اجتناب کنیم ومنتظرواقعی باشیم، امام زمان (عج) به ما سرمی زند؟ قطعأ گناه کردن، مهم‌ترین علت محرومیت ازعنایات امام زمان (عج) است، امام مهدی (عج) نیزدرتوقیع شریفشان به شیخ مفید می‌فرماید: ((ما را ازایشان (شیعیان) چیزی محبوس نکرده است، مگرگناهان وخطاهایی که ازایشان به ما می‌رسد وما آن را ناخوش می‌داریم وازایشان نمی‌پسندیم)).