بریده‌هایی از کتاب سرگذشت پادشاهان زن

مطابق آن‌چه که در تاریخ آمده است، زنان به مدت سه هزار سال بر ایران زمین حکومت می‌کردند که این دوران را پژوهشگران دوران «زن سالاری» می‌نامند که فقط زنان حق حکومت داشته‌اند.

در آن عهد رسم بر این بود که دختر ملکه می‌باید بعد از مرگ مادر، جانشین او گردد و به پادشاهی برسد و پسرها از سلطنت کردن محروم بودند. اگر پادشاه دختری نداشت، یکی از دختران نزدیک به خاندان او می‌بایست جانشین آن پادشاه شود و حکومت را به دست گیرد. این شیوه در همهٔ نقاط ایران که زن در آن‌جا پادشاهی می‌کرد، اِعمال می‌شد و به صورت یک قانون درآمده بود.

ایران‌بان همان‌طوری که گفته شد، یک پسر داشت و آرزو می‌کرد که به جای پسر، دختر می‌داشت چرا که بعد از مرگ او، دخترش می‌توانست جانشین مادر در حکومت و پادشاهی شود اما پسر نمی‌توانست.

در آن عهد رسم بر این بود که دختر ملکه می‌باید بعد از مرگ مادر، جانشین او گردد و به پادشاهی برسد و پسرها از سلطنت کردن محروم بودند. اگر پادشاه دختری نداشت، یکی از دختران نزدیک به خاندان او می‌بایست جانشین آن پادشاه شود و حکومت را به دست گیرد.

نخستین زنی که بر ایران زمین حکومت می‌کرد، به نوشته صاحب نظران ایران‌بان نام داشت که پایتخت آن، شهر «سیلک» بود که در کنار کاشان امروزی واقع بود.

ایران‌بان هم با نهایت احترام به مردم برخورد می‌کرد و خود را جزو آن‌ها می‌دانست و از انجام هر کاری که به نفع مردم کشورش باشد هرگز دریغ نمی‌ورزید و کوتاهی نمی‌کرد.

در گذشته‌های بسیار دور یعنی دوران ماقبل تاریخ، فقط زن‌ها حکومت می‌کردند و بر کشوری پادشاهی می‌نمودند. این شیوه به مدت چند هزار سال ادامه داشت و همچنان زنان بر مسند قدرت بودند. مطابق آن‌چه که در تاریخ آمده است، زنان به مدت سه هزار سال بر ایران زمین حکومت می‌کردند که این دوران را پژوهشگران دوران «زن سالاری» می‌نامند که فقط زنان حق حکومت داشته‌اند. از جمله زنانی که در ایران پادشاهی می‌کرد، ایران‌بان بود. ایران‌بان پادشاه یک کشور کوچک چند صد هزار نفری بود.