بریده‌هایی از کتاب سید مرتضی آوینی؛ نگاهی به زندگی و زمانه‌ی شهید آوینی

آدم بر زمین هبوط کرد تا عشق بیاموزد و شیطان را نیز خداوند آفریده بود تا عشق آدم به ظهور رسد. نه آن‌که شیطان عاشقی بداند. او از اهل عشق نبود. چرا که تا با امری خلاف عقل خویش مواجه شد، گردن از اطاعت معشوق پیچید و حکم عقل‌گرای خویش را گردن نهاد، و پیروان شیطان نیز همه چنین‌اند.

«بنیان کار ما از نظر روان‌شناسی فیلم، فطرت است. ما غالباً بر وجوه تمایز جبهه‌های جنگ خود با دیگر جنگ‌ها بر ابعاد عرفانی جنگ تکیه داشته‌ایم و معتقدیم که ریشهٔ پیروزی‌های ما نیز در همین‌جاست. ما هرگز به ابزار جنگ و یا ماشین جنگ در فیلم‌های خود اصالت نمی‌دادیم. به فرمایش حضرت امام «کِی باشد که مسلسل‌ها به قلم تبدیل شوند...» ما عاشق مسلسل و آرپی‌جی و تانک و توپ نیستیم. این‌ها همه وسایلی است که غربی‌ها برای بقای حکومت شیطانی خویش بر کرهٔ زمین آفریده‌اند، اگر راه چارهٔ دیگری برای ما وجود داشت، هرگز از این ابزار برای جنگیدن با دشمن استفاده نمی‌کردیم. همواره ایمان رزمنده‌ها است که اصالت دارد. به همین ترتیب از شجاعت‌های کاذبی که معمولاً در فیلم‌های آمریکایی شاهد آن هستیم، پرهیز داریم. شجاعت مؤمنانه از یقین ناشی می‌شود، نه از جنگ‌طلبی و ماجراجویی و عجب و تکبر.»

دین‌دار آن است که در کشاکش بلا دین‌دار بماند و گرنه در هنگام راحت و فراغت و صلح، چه بسیارند اهل دین.

«عقل به ماندن می‌خواند و عشق به رفتن... و این هر دو را خداوند آفریده است تا وجود انسان در آوارگی و حیرت، میان عقل و عشق، معنا شود. رنج، مفتاح‌الخزائن غیبت است و نه عجب اگر راه حق محفوف در بلایا و دشواری‌هاست. سر مبارک امام عشق بر بالای نی، رمزی است بین خدا و عشاق... یعنی این است بهای دیدار.»

به ما توصیه می‌کرد که این خیلی مؤثر است که آدم شیرینی‌های زندگی‌اش را با خانواده‌اش تقسیم کند. شاید برای همین هم بود که در خانه نماز را به جماعت می‌خواند.

زنده‌ترین روزهای زندگی یک مرد آن روزهایی است که در مبارزه می‌گذراند و زندگی در تقابل با مرگ است که خودش را نشان می‌دهد.»

خوف فرزند شک است و شک زائیدهٔ شرک و این سه، خوف و شک و شرک، راهزنان طریق حقند... که اگر با مرگ انس نگیری، خوف، راه تو را خواهد زد و امام را در صحرای بلا رها خواهی کرد

نپندار که تنها عاشورائیان را بدان بلا آزموده‌اند و لاغیر... صحرای بلا به وسعت همهٔ تاریخ است

می‌گفت عالم تحت ولایت تکوینی الهی است و لذا هرچه بیشتر در مسیر قرب باشیم، همه چیز حتی ابزار و ادوات هم بهتر عمل می‌کنند

هیچ‌کس را تا به بلای کربلا نیازموده‌اند، از دنیا نخواهند برد.