بریده‌هایی از کتاب دستچین سربازها

" ساکت " یک قدم از زندگی عقب‌تر بودیم سکوت کردیم به اجبار نان کارگر شدیم دیوارشان را بالا کشیدیم تا از بالا نگاهمان کنند ... لطفا بوق نزنید رئیس‌ها مشغول خوابند ...

خسته‌ام همچون مسافری در کویر که تشنگی‌اش را سراب به بازی گرفته ست...

"نگاه " با این همه پاییز هنوز زیر سایه آخرین نگاهت آفتاب می‌گیرم...

قهوه‌ها یخ کرده بود و ما غرق در گپ و بوسه بازی .. شب گذشت هنوز خوآبم نمی‌آمد .. آن شب فهمیدم قهوه برای بیداری خیلی خوب است .....

ساز نزده می‌رقصی .. حرامت باد جز با من با ساز نفسی میل به هوسی کنی ...

این بار از خر شیطان پیاده نمی‌شوم وقتی وسوسه‌اش لب‌های تو باشد …

حتم دارم فتح می‌شد تنم اگر دشمن پشت خاکریزها تو بودی ...

بعد تو پاشویه می‌کند تبم را دریا ....

سبزه‌ها ماهی‌ها ادم‌ها .. از شادی لبریز بود عید .. تنها عکس مادر بود که لبخند نمی‌زد بر طاقچه ...

شانه‌های پهن دست‌های زخمی غرور لعنتی........ دلیل نمی‌شود پشت سبیلم لبی نباشد برای بوسیدنت ...

خسته‌ام همچون مسافری در کویر که تشنگی‌اش را سراب به بازی گرفته ست...

تنهایی یعنی : در انبوه هجوم فریاد آدم‌ها اویی که باید باشد نیست تا سنگی بر شیشه‌ی سکوتت بزند ...

مگسک خال سیاه بزن سرباز .. معشوقه‌ام شاعری چشم انتظار است شعر شهیدی تازه می‌خواهد ...

مین بود زیر پایم اولین نگاهت ....

این بار از خر شیطان پیاده نمی‌شوم وقتی وسوسه‌اش لب‌های تو باشد …

جاده پا می‌دهد به رفتنت امّا تو نرو ..

ترس ما زاین است اگر شبی مست خوابی پا برهنه به دلم سرک کشیدی شیطان نباشد به کنارم تا فریبم بدهد برای بوسه‌ای از تو ..

می‌گویند: دیوانه‌ام بیمارم عاشقم ... چه می‌دانند عاشق دیوانه ایست بیمار ولی حالش خوب است ...

این شهر شاعر نداشت تا روزی که کلاغ‌ها زاغ موهایت را زدند ..

بر بخار پنجره نوشتم - عشق من -.... تمام - من - غرق اشک شد ...