کتاب از ماست که بر ماست؛ نقدی بر رفتارهای اجتماعی ما ایرانیان

ما «ایرانیان» به کسی فرصت جبران اشتباه (احتمالی) نمی‌دهیم؛ حتی اگر وی یکی از قهرمانان ملی‌مان باشد!

ما «ایرانیان» به شخص علاقه‌مندیم؛ نه به شخصیت

ما «ایرانیان» آقای ایکس را فوتبالیستی دوستدار محیط‌زیست می‌شناسیم. او مصداق بارز یک قهرمان زنده و معاصر است؛ پس حق دارد در رشته‌های غیرتخصصی‌اش نیز اظهارنظر کند...

ما «ایرانیان» هر کار و عملی را که بتواند ما را فارغ از تأثیر اعمال و کردارمان بر عملکرد دیگران، به موفقیت و پیشرفت برساند، زرنگی، کیاست، فراست، فرصت‌طلبی و هوشمندی نام می‌نهیم و می‌شناسیم.

نخستین گام در رفع، بهبود و جبران یک مشکل، ضعف، ایراد و اشتباه؛ پذیرشِ آن از سوی شخص یا اشخاص خاطی است؛ بنابراین هر چه جسارت و توانایی افراد و اقشار مختلف یک جامعه در پذیرش اشتباهات و ایرادات احتمالی‌شان بالاتر باشد، یقیناً آن جامعه خواهد توانست با سرعت و شتاب بیشتری در جهت نیل به آرمان‌های خویش قدم بردارد

اصولاً ما «ایرانیان» انسان‌هایی هستیم مهمان‌نواز و غریب‌نواز.

ما «ایرانیان» به شخص علاقه‌مندیم؛ نه به شخصیت (دانش، تخصص، سابقه، تجربه، معلومات و چرندیاتی از این دست!).

ما «ایرانیان» توانایی این را داریم که به‌زیبایی و در کمال ظرافت از کاهی، کوهی بسازیم. دربرابر کوچک‌ترین حرکات و تحرکات انسان‌های دیگر، زبان به انتقاد و اعتراض گشوده و ریزترین اشتباه و قصور سرزده از ایشان را در مقابلشان به‌عنوان پیراهن عثمان عَلم کنیم.

ما «ایرانیان» انسان‌های اصیل و نجیبی هستیم.

ما «ایرانیان» بدون اینکه ذره‌ای معلومات و اطلاعاتمان را بالا برده و تحقیقاً از آموزه‌ها و دستاوردهای گذشتگان و «اسطوره» هایمان بهره جوییم، تنها در اندیشۀ اثبات خویش و ادعاهای واهی‌مان (بی‌دلیل، بی‌منطق، بی‌مدرک، غیرمستند، غیرمستدل، جعلی، افسانه‌ای و قس‌علی‌هذا) هستیم.