بریده‌هایی از کتاب جاده جنگ- جلد۴

حرف تلخ اثر تیره‌ای در روان آدمی می‌گذارد؛ هرچند گوینده آن محق باشد و یا بدون نظر سوء حرفش را بیان کرده باشد. داروی تلخ، ولو برای ادامه حیات استفاده شود، طعم ناخوش‌آیندش را محو نمی‌‌کند.

مأموریت پیش رویش چندان روشن و قابل پیش‌بینی نمی‌نمود. اما این موضوع نیز چندان مهم نبود. سرهنگ یک سرباز بود و سرباز یعنی کسی که با سرش بازی می‌کند!

با پیروزی روس‌ها در استالینگراد و مطرح شدن شوروی در صحنه نبرد جهانی، متفقین، که قبلاً بی‌دریغ کالاهای استراتژیک مورد نیاز را راهی جبهه‌های آن کشور می‌کردند، ناگهان متوجه شدند که این دشمن دیرین، که اکنون به‌اجبار دوست خوانده می‌شود، پیروزی‌های چشم‌گیری در صحنه نبرد کسب کرده است و آن به این معنی بود که «دشمنان فعلا دوست را روی تخت اگر می‌نشانی، بالای سرش شمشیری که از مویی آویخته باشد قرار بده» و به این ترتیب دو قلم از اساسی‌ترین کالاها از لیست اقلام ارسالی قلم خورد. به عبارت دیگر «خر لنگ را از خود پیش انداختن خطا بود و این خطا را متفقین مرتکب نمی‌شدند!»

متفقین، که قبلاً بی‌دریغ کالاهای استراتژیک مورد نیاز را راهی جبهه‌های آن کشور می‌کردند، ناگهان متوجه شدند که این دشمن دیرین، که اکنون به‌اجبار دوست خوانده می‌شود، پیروزی‌های چشم‌گیری در صحنه نبرد کسب کرده است و آن به این معنی بود که «دشمنان فعلا دوست را روی تخت اگر می‌نشانی، بالای سرش شمشیری که از مویی آویخته باشد قرار بده» و به این ترتیب دو قلم از اساسی‌ترین کالاها از لیست اقلام ارسالی قلم خورد. به عبارت دیگر «خر لنگ را از خود پیش انداختن خطا بود و این خطا را متفقین مرتکب نمی‌شدند!»

رحمانف، با دردمندی تمام، یاد آن جمله معروف ویکتور هوگو افتاد که از زبان اسقف انسان‌دوست و متدین به کنسوانسیونل «ژ» می‌گفت: «خوبی نمی‌تواند خدمت‌گزار بی‌دین داشته باشد... فرد ملحد نمونه بسیار بدی برای بنی نوع بشر است!»

هرچند قساوت گاه حد و مرزی ندارد!

این شیهه رو به یاد داشته باش. وقتی که تاریک‌روشنی از راه برسه، یه بار دیگه این شیهه رو می‌شنوی... و اون آخرین چیزیه که می‌شنوی!