بریده‌هایی از کتاب روانکاوی و زندگی من به همراه توتم‌پرستی

قیود تابویی، امری سوای منهیات صرف مذهبی و اخلاقی است. محدودیت‌های مذکور به اوامر الهی منسوب نیستند، بلکه خود به خود پا گرفته‌اند، و آنچه آنها را از نهی‌های اخلاقی متمایز می‌سازد این است که در شمار قواعدی نیستند که به طور کلی بر ضرورت کف نفس تکیه دارند و دلایل این ضرورت را مشخص می‌سازند. محرمّات تابویی بر هیچ دلیلی مبتنی نیستند و منشاء آنها مجهول است و درحالی که برای ما غیرقابل فهم هستند به نظر کسانی که زیر سیطره آنها به سر می‌برند؛ طبیعی جلوه می‌کند.

آنچه من از عنفوان جوانی در خود حس می‌کردم یک نوع عطش دانش و معرفت بود که بیشتر متوجه مناسبات بین افراد بشر می‌شد تا مباحث ویژه علوم طبیعی

در این کتاب فروید به تاریخ روانکاوی می‌پردازد. روانکاوی هم مثل سایر علوم بر اثر احتیاج به وجود آدم است. روانکاوی تنها یک روش درمانی نیست، بلکه باید به تجزیه و تحلیل خصوصیات روانی هر کس (اعم از بیمار یا تندرست) بپردازد. فروید در دهه آخر قرن ۱۹ به درمان بیماران مبتلا به «نو روز» و «هیستری» به کمک تحلیل‌های روحی و بدون توسل به دارو و مواد شیمیایی همّت گماشت. همین آزمایش‌های او بود که منجر به برآمدنِ این علم شد. نخست فروید به پیروی از ژوزف بروئر پزشک اتریشی بیمار خود را هیپنوتیزم می‌کرد و با یادآوری خاطرات نهانی عقده‌های روانی بیمار را کشف می‌کرد.