بریده‌هایی از کتاب مونالیزا

ليزا، ليزای عزيز، در سن ۴۸ يا ۴۹ سالگی هنوز چالاک و زيبا بود. او با وجود آن‌که حقه‌باز و گاهی لجوج بود، زن خوبی برايش بود. همه زن‌ها اين‌طورند. خدا آن‌ها را چنين آفريده است.

ليزا سعی کرده بود خاطره‌اش را زنده نگهدارد، اما تلاشش بيهوده بود. هيچ عشقی قادر نيست بر جدايی بی‌پايان فايق آيد. کسی که صدايش را نشنوی يا نتوانی لمسش کنی، مانند ستارگان از تو فاصله می‌گيرد و به دوردست می‌رود.