بریده‌هایی از کتاب گزیده آثار راسل

«انسان بودن خود را به خاطر بسپار و بقیه را فراموش کن.»

گرایش به ایمان دینی عمدتآ ناشی از ترس و هراس است

کار یک فیلسوف درک جهان است و اگر مردم مشکلات اجتماعی خود را حل کنند، دین، رخت برخواهد بست.

همه تصوری که از خدا وجود دارد، برگرفته از استبداد باستانی شرقی است. این تصوری است که شایسته یک انسان آزاد نیست. وقتی می‌شنوید مردم در کلیسا خود را حقیر می‌شمرند و تحقیر می‌کنند و می‌گویند گنه‌کارانی درمانده و بدبخت هستند، این طور حرفها، به نظر می‌رسد فرودستانه و تحقیرآمیز است و شایسته انسانی که به خود حرمت می‌گزارد نیست. باید به پا خیزیم و بی‌هراس روی در روی و رخ به رخ به جهان بنگریم. باید بهترین‌ها را در جهان بنا کنیم و اگر آن‌گونه می‌خواهیم و آرزو می‌کنیم نیست، در هر حال باز هم بهتر از آن اقدامی است که دیگران در طول قرون و اعصار بنا کرده‌اند. یک جهان خوب؛ نیازمند دانش، محبت و شجاعت است. این جهان خوب نیازی ندارد تأسف و تحسر در طلب و در پی داشته باشد، یا زنجیرهای بازدارنده‌یی که اندیشه آزاد را با کلامی که از نابخردان زمان‌هایی دور در گذشته بیان شده، به بند کشد.

ریاضیات را دوست داشتم و ریاضیات، دانشی مشکوک بود زیرا هیچ محتوای اخلاقی نداشت.

"زندگی خوب آن است که از عشق الهام و از دانش رهنمود گیرد."

این عقیده که زندگی‌تان را کورکورانه برای خدمت به مسیح زیر پا اندازید، نوعی بزرگداشت مازوخیسمی و خویشتن‌آزاری و تحقیر خود در برابر قدرت است. این رویکرد دقیقآ همان الگوی رفتاری روس‌هاست که وقتی استالین آن‌ها را تحت فشار و شکنجه قرار می‌داد، به گناه ناکرده اعتراف می‌کردند، این اساسآ یک دیدگاه و موضع‌گیری شرقی است که مسیحیت وقتی به قدرت رسید همان نقص‌ها و ضعف‌های دیکتاتورها را به خدا نسبت داد.

به باور من، دین اساسآ مقدم بر هر امری بر ترس بنیاد گرفته. بخشی به جهت ترس از ناشناخته‌ها و بخشی برای داشتن این احساس که نوعی برادر بزرگ‌تر در کنار داری که در مشکلات و درگیری‌ها و مباحثات در کنار توست. وحشت مبنای همه چیز است ـ وحشت از مرموز بودن‌ها، وحشت از شکست، وحشت از مرگ. علم می‌تواند ما را در غلبه بر این وحشتهای عاجزانه که انسان، نسل در پی نسل با آن زیسته یاری رساند. علم می‌تواند به ما بیاموزد و فکر می‌کنم قلب ما می‌تواند یاری‌بخش ما باشد، دیگر نیازی نیست در جست‌وجوی حامیان تخیلی برآییم، دیگر نیازی نیست متحدانی را در آسمان خلق کنیم، بلکه بهتر است به کوشش‌های خویش بنگریم تا این جهان را چنان بسازیم که شایسته زیستن باشد نه آن نوع جهانی که کلیساها در طول این قرون ساخته‌اند.

به باور من، دین اساسآ مقدم بر هر امری بر ترس بنیاد گرفته. بخشی به جهت ترس از ناشناخته‌ها و بخشی برای داشتن این احساس که نوعی برادر بزرگ‌تر در کنار داری که در مشکلات و درگیری‌ها و مباحثات در کنار توست. وحشت مبنای همه چیز است ـ وحشت از مرموز بودن‌ها، وحشت از شکست، وحشت از مرگ. علم می‌تواند ما را در غلبه بر این وحشتهای عاجزانه که انسان، نسل در پی نسل با آن زیسته یاری رساند. علم می‌تواند به ما بیاموزد و فکر می‌کنم قلب ما می‌تواند یاری‌بخش ما باشد، دیگر نیازی نیست در جست‌وجوی حامیان تخیلی برآییم، دیگر نیازی نیست متحدانی را در آسمان خلق کنیم، بلکه بهتر است به کوشش‌های خویش بنگریم تا این جهان را چنان بسازیم که شایسته زیستن باشد نه آن نوع جهانی که کلیساها در طول این قرون ساخته‌اند.

همین یک قرن پیش، بسیار کسان بودند که باور داشتند بیماری ناشی از وجود گناه است و حق است گناهکاران رنج و بلا را به صورت بیماری تحمل کنند. هر کسی جرأت داشت بگوید بیماری علت و دلیل دیگری دارد، دچار انواع فشارها و در معرض انواع مضایق قرار می‌گرفت. مردم در کشورهای غربی دیگر به جهت مخالفت با تعصبات دینی مسلط و حاکم برخلاف گذشته سوزانده نمی‌شوند، اما هنوز هم که هنوز است گرفتار برخوردهای خصمانه و خشونت‌های ملایم شده‌تری هستند.