کتاب با هم بودن

«گاهی وقت‌ها یک ناسزای خوب بهتر از یک سخنرانی طولانی است.»

هیچ‌چیز خوبی نداشت؛ یک شوهر مرده، یک دختر هرزه و یک نوه که هیچ‌وقت نمی‌آمد دیدنش.

بسه عزیزم...نگران نباش، حتماً موفق می‌شیم. وضع‌مون بهتر از بقیهٔ آدم‌ها نمی‌شه اما بدتر هم نمی‌شه. بهت می‌گم موفق می‌شیم... موفق می‌شیم. چیزی نداریم از دست بدیم چون که اصلاً چیزی نداریم... بیا بریم.

وقتی با خودم خلوت می‌کنم مثل اینه که بیرون رفته باشم. تو خودم گم می‌شم... گردش می‌کنم... درون آدم خیلی بزرگه.

«هرچه عناصر خالص‌تر باشند، اثر هم خالص‌تر می‌شود. بیان در نقاشی به دو وسیله اجرا می‌شود؛ فرم و رنگ. هرچه رنگ‌ها خالص‌تر باشند، زیبایی اثر خالص‌تر می‌شود.»

ازاین‌گذشته، «سخت می‌گذشت» یعنی چی؟ این هم از حرف‌های تازه است که مد شده، سخت می‌گذشت! سخت می‌گذشت! اگه خیال می‌کنی آدم به دنیا اومده تا همش خل‌بازی دربیاره و گل بچینه، معلومه خیلی ساده‌ای دخترم...

اولین کاری که دیکتاتورها می‌کنند اینه که عینک‌ها رو می‌شکنند، کتاب‌ها رو می‌سوزونند یا کنسرت‌ها رو ممنوع می‌کنند.

اگه با دیگرون توی یک ردیف نباشی، اگه نتونی جوری باشی که ازت انتظار دارند، رنج می‌بری

حتماً یادش رفته با من قرار داره... به این کارهاش عادت دارم... ـ پس چرا باهاش موندی؟ ـ برای این‌که تنها نباشم.

خیال می‌کنم اگه به کشیدن تصویر خودم ادامه بدم، یک روز موفق می‌شم خودم رو بشناسم.