بریده‌هایی از کتاب لذت حال خوب

واقعیت این است که اکثر ما والدینی معمولی داشته‌ایم که ناخواسته باورها و عقاید محدودکننده‌ای که با آن بزرگ شده‌اند را به ما منتقل کرده‌اند. مصلحت است که واقع‌بین باشیم از آن بگذریم و بدانیم گذشته درگذشته، به‌دنبال چرایی آن نباشیم که چرا خودم را باور ندارم؟ و چرا اعتمادبه‌نفس ندارم؟! به‌جای شکایت و سرزنش و ساختن افسانه‌های ویرانگر، فقط بپذیریم: اعتماد به‌نفس مادرزادی نیست، بلکه اکتسابیست، آن‌را کسب کنیم. اعتماد به‌نفس مهارتیست مثل بقیه مهارت‌هایی که آموخته‌ایم می‌توانیم آن‌را بیاموزیم و شرط اساسی آن خوددوستی است نه خودشکنی

خانه بی کتاب، شهر و روستای بی کتاب مثل جسمِ بی‌روحست و من زمان مطالعه، جهنمِ تنهایی برایم بهشت است.

واقع‌بینانه با مشکلات خود روبه‌رو شویم، از کنار آن‌ها آسان رد نشویم آن‌ها را به بخت و اقبال و شانس گره نزنیم، هیچ موفقیتی تصادفی نیست، هیچ موفقیتی بدون حساب و کتاب به‌دست نمی‌آید، هیچ موفقیتی یک‌شبه به‌دست نمی‌آید بهتر است: مسئولیت نگرش خودمان را به‌عهده بگیریم. خودمان را حقیر و کوچک نکنیم، اگر احترام و اعتبار درآمد بالا و حال خوب می‌خواهیم به «خودباوری» برسیم توانمندی‌هایمان را باور کنیم، آن‌ها را ارزیابی کنیم، به‌فکر بهبود نقاط قابل بهبودمان باشیم، مثل همهٔ افراد موفق، مشتاق تغییر باشیم، مدام به تجربه‌هایمان اضافه کنیم. اکثر مدیران برای استخدام کارکنانشان به‌دنبال افرادی هستند که کفایتشان به اثبات رسیده باشد

زندگی هنر بزرگی است و ماهیت این هنر، توانایی انتخاب «حال خوب» در شرایطی است که دیگران «حال بد» را انتخاب می‌کنند.

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم که در طریقت ما کافریست رنجیدن

مغز ما معمار بدن ماست، بدن ما بازتاب اندیشه‌های ماست اگر ذهن ما مملو از ترس و خشم و هیجانات بر زبان نیامده باشد جسم ما نیز همین ترس‌ها و خشم‌ها و هیجانات سرکوب‌شده را منعکس خواهد ساخت.

«ذهن شما می‌تواند از جهنم بهشت بسازد و از بهشت جهنم»

چهارفصل و یا دوازده ماه و یا سیصد و هفتاد و پنج روز جدید دارم و بی‌درنگ به روزها و لحظات خوشی که در آینده دارم فکر می‌کنم و با روی گشاده و آغوشی باز امروز را زندگی می‌کنم.

کار اصلی منتقد داوریست و داور علاوه بر معایب به محاسن هم باید اشاره کند، چرا که هدف اصلی انتقاد کردن برقراری ارتباط، تحت تأثیر قرار دادن و به تحرک و همکاری واداشتن انتقاد شونده می‌باشد. به عبارت دیگر انتقاد یعنی انتقال اطلاعات به دیگران به نحوی که بتوانند آن‌را در جهت مصالح خود به‌کار برند و اینکه انتقاد وسیله‌ایست برای تشویق و ارتقاء رشد فردی و روابط اجتماعی نه از پادرآوردن و خانه‌نشین کردن فرد برای همیشه و یا نگران کردن او دلشوره دادن به او که حتماً روزی خطا خواهد کرد

از اینکه به میل دیگران و مطابق و دلخواه ایده‌های دیگران زندگی نمی‌کنید و از نگاه آن‌ها کامل نیستید خودتان را سرزنش نکنید شما معیارها و معلومات و ویژگی‌های شخصی خودتان را دارید و خودتان را از چشم کسانی ببینید که واقعاً شما را دوست دارند و نظر خوبی نسبت به شما دارند / به جای تکیه بر اشتباهات و کمبودها و کمال‌پرستی نقاط قوت خود را که سرمایه‌ای برای شماست پیدا کنید و برایش ارزش قائل شوید. کاری نکنید که در سال‌های پیری و ناتوانی مدام بگوییم: کاش...