بریده‌هایی از کتاب لذت حال خوب

من در نوجوانی فکر می‌کردم مردم مرا می‌نگرند، هرکاری که می‌خواستم انجام دهم فکر می‌کردم همهٔ هوش و حواس مردم به من می‌باشد، سال‌ها گذشت و فهمیدم اصلاً مردم به من فکر نمی‌کردند، هیچ‌کس به فکر من نبوده است، همه گرفتار زندگی خودشان بودند، اگر هم به من فکر می‌کردند، نگران آن بوده‌اند که من راجع به آن‌ها چه فکر می‌کنم، مردم به خودشان نگاه می‌کنند نه به من و شما

نخواب بیدار بمان و به حرکت ادامه بده هرگز عقب‌نشینی نکن. خوش‌بین هرگز یک متر مانده به خط پایان دست از تلاش برنمی‌دارد، اهل پشتکار و پافشاریست.

«پیش از شروع مقصدت را تعیین کن»

انسان آرامش نخواهد داشت مگر آنکه خودش را قبول داشته باشد

زندگی هنر بزرگی است و ماهیت این هنر، توانایی انتخاب «حال خوب» در شرایطی است که دیگران «حال بد» را انتخاب می‌کنند.

جایی‌که بهترین لحظات عمرمان تعیین می‌شود، نامش «زندگی» است و «حال خوب» هدفی مهم و بخشی مهم از زندگی است که مردم را به‌هم متصل می‌کند و به گروه یا فرد خاصی اختصاص ندارد.

«حال خوب» یک عادت خوب است که باید آن‌را کسب کرد، آن‌را در بازار نمی‌فروشند، حالتی گریزان هم ندارد که لحظه‌ای باشد و لحظه‌ای دیگر نباشد، باید جستجوکنندهٔ خوبی باشیم تا نصیبمان شود،

دربه در دنبال حال خود کجا افتاده‌ای در زمین و آسمان پا در هوا افتاده‌ای چتر توبه باز کن از عرش هنگام سقوط بخت یاری کرده بر فرش خدا افتاده‌ای

هیچ‌کس و هیچ موضوع و هیچ اتفاقی قادر نیست آرامش را از ما سلب کند، مگر خود ما

«بالا رفتن و اوج گرفتن مردمان بزرگ یک پرواز اتفاقی نبوده، آن‌ها با تحمل رنج و تلاش زمانی که دیگران در خواب بودند شبانه به سمت بالا اوج گرفته‌اند.»