بریده‌هایی از کتاب قوی سیاه سبز

راس ویلکاکس چرخید سمت ما. یک پُک طولانی به سیگارش زد، استاد قیافه گرفتن بود. «اگه وینستون چرچیل نبود الان همه‌تون آلمانی حرف می‌زدید.»

اتاق معلم‌ها مثل خدا می‌ماند. وقتی آن‌جا را ببینی درجا می‌میری. کمی جلوتر بود، درش هم نیمه‌باز مانده بود، و دود سیگار هم مثل مه‌های لندنِ زمان جکِ قاتل همه جا را گرفته بود. ولی ما مسیرمان را عوض کردیم و رفتیم سمت انبار نوشت‌افزار. انبار نوشت‌افزار به نوعی سلول نگه‌داری بچه‌های عوضی هم هست. نمی‌دانستم من چه کار کرده بودم. آقای کمپسی گفت: «پنج دقیقه پیش تلفنی به من زده شد در رابطه با جیسون تیلور. از طرف یه آدم خیرخواه.»