بریده‌هایی از کتاب برزخ بی‌گناهان

هیچ‌کدام ما نمی‌دانیم چه در انتظار ماست. هیچ‌کدام ما نمی‌دانیم شاید فقط چندثانیهٔ دیگر یک معجزه یا فاجعه منتظرمان باشد...

قضاوت کردن برای آدم‌ها چقدر آسان است و درک‌کردن چقدر سخت...! قضاوت‌شدن از جانب آدم‌هایی که چیزی از واقعیت نمی‌دانند به‌شدت آزارتان می‌دهد و از درون نابودتان می‌کند، تا جایی که از شما فقط پوسته‌ای خشک و توخالی می‌ماند.

گاهی در زندگی زخم‌هایی ایجاد می‌شود که تا آخر عمر التیام نمی‌یابد و درمانشان محال است.

هرکس در زندگی‌اش می‌تواند چندین‌بار بمیرد.

هیچ‌کدام ما نمی‌دانیم چه در انتظار ماست. هیچ‌کدام ما نمی‌دانیم شاید فقط چندثانیهٔ دیگر یک معجزه یا فاجعه منتظرمان باشد...

ای کاش می‌دانست کمتر از بیست‌وچهار ساعت دیگر زندگی‌اش دگرگون خواهد شد؛ که طوفانی او را دربر خواهد گرفت؛ که قرار است سخت‌ترین امتحان زندگی‌اش را پس دهد؛ که قرار است تا آخرین قطره‌ها اشک بریزد؛ که قرار است با نهایت توان فریاد بزند...

می‌بینی رافائل؟ تو اشتباه کردی! من یه زن معمولی نیستم! یه زن تنها و بی‌دفاع نیستم... یه هیولام... هیولایی که کنار یه هیولای دیگه زندگی رو واسه دخترهایی که اینجا می‌آن جهنم می‌کنه...

قضاوت‌شدن از جانب آدم‌هایی که چیزی از واقعیت نمی‌دانند به‌شدت آزارتان می‌دهد و از درون نابودتان می‌کند، تا جایی که از شما فقط پوسته‌ای خشک و توخالی می‌ماند.

می‌دونی اسباب‌بازی دخترها چیه؟ بهشون اتوهای کوچیک و مثلاً ظرف‌وظروف پلاستیکی می‌دن برای اینکه زودتر بفهمن چرا به‌دنیا اومدن؛ برای اینکه در خدمت مردها باشن. اما پسرها اسباب‌بازی‌هایی رو دارن که بهشون ساخت‌وساز، مسافرت‌کردن و مبارزه یادت می‌ده. کتاب‌ها هم دقیقاً همینه؛ عکس دخترها رو نشون می‌ده که تو خونه نشستن و پسرهای قهرمان برای نجات دادن اون‌ها به مبارزه می‌رن.

چقدر دوست داشتم او به زندگی‌ام خاتمه می‌داد... چرا که با این کار درد و رنجم به‌پایان می‌رسید. این‌طوری چه لطف بزرگی در حقم می‌کرد!

چیزهایی در زندگی هست که اگر آسیب ببیند، دیگر هرگز ترمیم نمی‌شود.

همیشه واژه‌ها را به اعداد ترجیح می‌دهد؛ واژه‌ها هم زیباترند و هم شاعرانه‌تر، هم غنی‌ترند و هم گیراتر، و می‌توانند احساسات انسانی را نیز برانگیزند.

از همان ابتدا باید برای زنده‌ماندن جان می‌کند؛ مثل هم‌دوره‌ای‌هایش نبود که در محیط خانوادگی سالمی رشد کند. حتی اسباب‌بازی هم نداشت، در اصل خودش تنها اسباب‌بازی خانه بود...

قضاوت‌شدن از جانب آدم‌هایی که چیزی از واقعیت نمی‌دانند به‌شدت آزارتان می‌دهد و از درون نابودتان می‌کند، تا جایی که از شما فقط پوسته‌ای خشک و توخالی می‌ماند.

هرکس در زندگی‌اش می‌تواند چندین‌بار بمیرد

آن روز بود که فهمیدم هرکس در زندگی‌اش می‌تواند چندین‌بار بمیرد. من خیلی وقت است که مرده‌ام... خیلی وقت... در اتاقی تاریک... باوجوداین، هنوز چیزی زنده مانده است یا بهتر است بگویم چیز جدیدی متولد شده... چیزی که راه می‌رود و به‌جای من صحبت می‌کند.

قضاوت کردن برای آدم‌ها چقدر آسان است و درک‌کردن چقدر سخت...!

همیشه از خودش می‌پرسید آدم‌ها آخرین لحظه‌های زندگی‌شان چه حالی دارند؟

عاشق‌شدن کار یکی‌دو روز نیست. ناگهانی هم نیست؛ به‌سان معجزه‌ای است که وارد زندگی می‌شود و تمام وجود آدمی را درگیر خودش می‌کند.

من نتونستم کاری کنم که پدر ترک‌مون نکنه... نتونستم زنم رو نگه دارم. مادرم رو به کشتن دادم. نتونستم از آنتونی محافظت کنم. ویلیام رو به پرتگاه کشوندم. فِرد رو کشتم و نامزدش رو دفن کردم. هرکس فقط یه‌بار زندگی می‌کنه و من زندگی‌م رو این‌طوری به باد دادم...