بریده‌هایی از کتاب مکاتب روان‌شناسی

فقط دیوانه‌ها و بچه‌ها هستند که هرچه را فکر می‌کنند به زبان می‌آورند.

به اعتقاد کلاین، برای آن‌که در دوران بزرگسالی از سلامت روانی خوبی برخوردار باشیم، باید در دوران کودکی در وجود خویش یک خودِ قدرتمند و مستحکم بسازیم.

عشق یعنی قابلیت چشم‌پوشی کردن از تفاوت‌ها و اختلاف نظرها و پیوستن به دیگران برای دست یافتن به هدفی مشترک.

آنا فروید معتقد بود در هر دوره که میل جنسی اوج می‌گیرد، اگر فرد نتواند این امیال را از راه درست ارضا کند دچار بیماری‌های روان‌پریشی و روان‌رنجوری می‌شود.

لازم نیست برای به دست آوردن شادی در زندگی به این‌سو و آن‌سو روانه شویم، بلکه فقط کافی است بفهمیم چه مواقعی احساس رضایت و خوشحالی واقعی می‌کنیم و به کارهایی که چنین حسی را برایمان به ارمغان می‌آورند بپردازیم. برای مثال، بعضی افراد صرفاً به این منظور به بازی شطرنج می‌پردازند که در حین انجام دادن آن فکرشان کاملاً درگیر بازی می‌شود و از نگرانی‌های روزمره‌ی زندگی جدا می‌شوند.

فروید اعتقاد داشت گذشته‌ی هر انسان به او حکم می‌کند و او را در زندگی جهت می‌دهد.

پیاژه معتقد بود کودکان تا هفت‌سالگی فاقد خویشتن‌داری کلامی هستند و هر چیزی به ذهنشان می‌رسد به زبان می‌آورند. آن‌ها چون تصور می‌کنند در مرکز هستی قرار دارند نیازی نمی‌بینند حریم خصوصی برای خود داشته باشند یا برای رعایت حال دیگران از گفتن بعضی حرف‌ها خودداری کنند. اما بزرگسالان به واسطه‌ی این‌که در مقایسه با کودکان خودمحوری کمتری دارند، خود را به الگوی صحبت کاملاً اجتماعی که در آن خیلی حرف‌ها ناگفته می‌ماند عادت داده‌اند. فقط دیوانه‌ها و بچه‌ها هستند که هرچه را فکر می‌کنند به زبان می‌آورند.

او می‌گفت مردم به خاطر تحقیقات گسترده‌ای که روانشناسی در مورد احساس و اندیشه انجام داده است به آن علاقه‌مند نمی‌شوند، بلکه بدین منظور به سوی روانشناسی می‌آیند که می‌خواهند بدانند علت افکار و احساساتی که دارند چیست. بدین ترتیب جیمز نشان داد، هر یک از ما علاوه بر آن‌که نگاه متفاوتی به دنیا داریم دیدگاه‌هایمان هم روز به روز یا ساعت به ساعت تغییر می‌کند. به قول جیمز: «احساسات ما در هنگام خواب یا بیداری، گرسنگی یا سیری، سرحال بودن یا خستگی، شب یا روز، تابستان یا زمستان، و از همه مهم‌تر در دوران کودکی، بزرگسالی، یا پیری متفاوت‌اند.

جیمز معتقد بود بیشتر رفتارهای حیوان و انسان تحت تأثیر غریزه قرار دارد، ولی او رفتارهای غریزی را کورکورانه و تغییرناپذیر نمی‌دانست، بلکه اعتقاد داشت تجربه می‌تواند رفتار غریزی را تغییر دهد. به علاوه او بر این باور بود که الگوهای رفتاری شبه‌غریزی جدیدی هم در طول عمر انسان پرورش می‌یابند که آن‌ها را می‌توان عادت نامید.

جیمز اغلب دچار افسردگی روحی بود یا از درد و رنج جسمانی شکایت می‌کرد.