بریده‌هایی از کتاب عدالت اجتماعی از منظر لیبرالیسم

اخلاقیاتی که هر فردی را از آزار دیگران، چه آزار مستقیم و چه آزار از طریق سد کردن راه او برای تعقیب آزادانه خیر خویش محافظت می‌کنند، اخلاقیاتی هستند که در آن واحد هم در دل او جای دارند و هم بیشترین نفع فرد در انتشار و تقویت آنها با کلام و عمل است... همین اخلاقیات هستند که در وهله نخست الزامات و تکالیف عدالت را شکل می‌دهند».

«عدالت نامی برای طبقه معینی از قواعد اخلاقی است که ربط نزدیک‌تری به ضروریات رفاه و سعادت انسانی دارند، بنابراین بیش از هر قاعده دیگر در هدایت زندگی حالت تکلیفی مطلق دارند، و مفهومی که دیدیم همان جوهر و همان ماهیت اندیشه عدالت را دارد، یعنی حقی که متعلق به فرد است، گواه و القا کننده این تکلیف الزام‌آورتر است».

عدالت وضعیتی از تقسیم امتیازهای متعدد بین افراد بر اساس قواعد پذیرفته شده است. قواعدی که طی فرآیند آزمون و خطا جهت استفاده کارا از امکانات موجود خود را به اثبات رسانیده‌اند؛ اما استعلا یافتن این قواعد در قامت قانون به تعبیر کانت نیازمند حکم عقل است.

همه خواهان عدالت هستند زیرا عدالت از جمله قوای داوری عقل است که این امکان را فراهم می‌سازد تا نسبت به رفتار دیگران قضاوت کنیم.

مشاهده باخت کسانی که دوستشان می‌داریم باعث رنج‌مان می‌شود. حتی اگر گمان کنیم دیگران استحقاق برد را ندارند، همدردی با محرومان مجوزی برای زیر پا گذاشتن قواعد بازی ایجاد نمی‌کند