بریده‌هایی از کتاب رَنت (زندگی‌نامه شفاهی باستر کیسی)

از وقتی اون عنکبوت بیوهٔ عید پاک رنت رو نکشت، به سرش زده بود هر جونوری رو که می‌تونه گیر بندازه. خودش همیشه می‌گفت: «من برای سرخک و دیفتری واکسن شدم. برای اینکه حوصله‌ام سر نره به واکسن مارزنگی هم احتیاج دارم.» به نیش مار دهان‌پنبه‌ای می‌گفت: «واکسینه شدن علیه روزمرگی.»

یه توهم فرهنگی عجیب‌وغریب مثل بابانوئل می‌تونه عامل نیمی از خرده‌فروشی‌های سالانه باشه. یه مردک چاق افسانه‌ای اقتصاد ملی ما رو می‌چرخونه. این یه چیزی از آزاردهنده هم فراتره.

رنت همیشه می‌خواست از اون خونه بره، بزنه بیرون و برای خودش یه خانوادهٔ جدید دست‌وپا کنه، اما از نظر من این هیچ‌وقت امکان نداره. اگه تو خانواده‌ات رو با همهٔ بدی‌هاشون قبول نکنی، هیچ غریبه‌ای هیچ‌وقت برات آدم‌خوبه نمی‌شه.

اگه دشمن‌هات رو بدون هیچ تفهیم اتهام یا در اختیار گذاشتن وکیل، جایی زندانی‌کنی، به این کار می‌گن «قرنطینه». دکترها قاضی و هیئت منصفهٔ امروزی‌ان. بیماری؟ سلاح امروزی کشتار جمعی.