بریده‌هایی از کتاب ترجمه پارسی قرآن کریم

پس هر کس از شما این ماه را درک کند باید آن را روزه بدارد و کسی که بیمار یا در سفر است [باید به شماره آن] تعدادی از روزهای دیگر [را روزه بدارد] خدا برای شما آسانی می‌خواهد و برای شما دشواری نمی‌خواهد تا شماره [مقرر] را تکمیل کنید و خدا را به پاس آنکه رهنمونیتان کرده است به بزرگی بستایید و باشد که شکرگزاری کنید (۱۸۵)

- و چون با کسانی که ایمان آورده‌اند برخورد کنند می‌گویند ایمان آوردیم و چون با شیطانهای خود خلوت کنند می‌گویند در حقیقت ما با شماییم ما فقط [آنان را] ریشخند می‌کنیم (۱۴)

پس اگر از جانب من شما را هدایتی رسد آنان که هدایتم را پیروی کنند بر ایشان بیمی نیست و غمگین نخواهند شد (۳۸)

- و بسیاری از آنان را می‌بینی که در گناه و تعدی و حرامخواری خود شتاب می‌کنند واقعا چه اعمال بدی انجام می‌دادند (۶۲) - چرا الهیون و دانشمندان آنان را از گفتار گناه [آلود] و حرامخوارگی‌شان باز نمی‌دارند راستی چه بد است آنچه انجام می‌دادند (۶۳)

آری هر کس که خود را با تمام وجود به خدا تسلیم کند و نیکوکار باشد پس مزد وی پیش پروردگار اوست و بیمی بر آنان نیست و غمگین نخواهند شد (۱۱۲)

ای فرزندان اسرائیل از نعمتهایم که بر شما ارزانی داشتم و [از] اینکه من شما را بر جهانیان برتری دادم یاد کنید (۴۷)

ای کاش پیش از این مرده بودم و یک سر فراموش شده بودم «۲۳»

پس کدام یک از نعمتهای پروردگارتان را منکرید «۷۵»

- و در برابر دستور پروردگارت شکیبایی پیشه کن که تو خود در حمایت مایی و هنگامی که [از خواب] بر می‌خیزی به نیایش پروردگارت تسبیح گوی «۴۸»

و ما انسان را آفریده‌ایم و می‌دانیم که نفس او چه وسوسه‌ای به او می‌کند و ما از شاهرگ [او] به او نزدیکتریم «۱۶»

به نام خداوند رحمتگر مهربان - قاف سوگند به قرآن باشکوه «۱»

ای کسانی که ایمان آورده اید در برابر خدا و پیامبرش [در هیچ کاری] پیشی مجویید و از خدا پروا بدارید که خدا شنوای داناست «۱»

- [وه] چه باغها و چشمه‌سارانی [که آنها بعد از خود] بر جای نهادند «۲۵»  - و کشتزارها و جایگاه‌های نیکو «۲۶»    - و نعمتی که از آن برخوردار بودند «۲۷» - [آری] این چنین [بود] و آنها را به مردمی دیگر میراث دادیم «۲۸»

آیا مردم را به نیکی فرمان می‌دهید و خود را فراموش می‌کنید با اینکه شما کتاب [خدا] را می‌خوانید آیا [هیچ] نمی‌اندیشید

خدا فرزندی اختیار نکرده و با او معبودی [دیگر] نیست و اگر جز این بودقطعا هر خدایی آنچه را آفریده [بود] باخود می‌برد و حتما بعضی از آنان بر بعضی دیگر تفوق می‌جستند منزه است‌خدا از آنچه وصف می‌کنند «۹۱»

- ای کشیده ردای شب بر سر، «۱»   - برخیز و بترسان. «۲» - و پروردگار خود را بزرگ دار. «۳»

و تو چه دانی شاید او به پاکی گراید «۳» یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد «۴»

انسان هنگامی که پروردگارش وی را می‌آزماید و عزیزش می‌دارد و نعمت فراوان به او می‌دهد می‌گوید پروردگارم مرا گرامی داشته است «۱۵» - و اما چون وی را می‌آزماید و روزی‌اش را بر او تنگ می‌گرداند می‌گوید پروردگارم مرا خوار کرده است «۱۶»

- بزودی راه آسانی پیش پای او خواهیم گذاشت «۷»

[که] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است «۳»   - و قطعا آخرت برای تو از دنیا نیکوتر خواهد بود «۴»  - و بزودی پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردی «۵»   - مگر نه تو را یتیم یافت پس پناه داد «۶»  - و تو را سرگشته یافت پس هدایت کرد «۷»    - و تو را تنگدست‌یافت و بی‌نیاز گردانید «۸»