بریده‌هایی از کتاب گلچین واقعه عاشورا

یزید بن معاویه مادرش میسون کلابیه در سال ۲۵ هجری بدنیا آمد شخصی آبله‌رو تنومند و بلند آوازه بود. بر بینی قرحه‌ای داشت و رنگش سیاه چرده بود دماغ و بینی و ابرو چنان زشت که پنداری وزغ چسبیده بر خشت و در قمار و باختن نرد علاقمند و شکار پلنگ را بسی دوست داشت شوق و عشق زیادی به شرابخواری و انواع کارهای زشت نشان می‌داد و از انجام هر کار قبیحی امتناع نداشت

حسین علیه‌السلام ببالین علی آمده گفت: ای پسرم خدا بکشد مردمی که ترا کشتند، بعد از تو خاک بر سر دنیا،

گفت ای گروه هر که ندارد هوای ما سر گیرد و برون رود از کربلای مـا ناداده تن بخواری و ناکرده ترک سر نتوان نهاد پای بخلوت سرای ما تا دست و رو نشست بخون می‌نیافت کس راه طواف بر حرم کبریای ما برگردد آنکه با هوس کشور آمده سر ناورد بافسر شاهی گدای ما ما را هوای سلطنت ملک دیگر است کاین عرصه نیست در خور فرِّهمای ما

کربلا محلی است که در دو طرف خشکی کوفه واقع شده چون رود دجله و رود فرات از آن میگذرد و خاک آن حاصلخیز و خوش آب و هواست تا ۱۴۰۰ سال پیش مورد توجه نبوده ولی حادثه مهم عاشورا عظمت و اهمیت آن را بحدی رساندی که نه تنها عموم مسلمین بلکه توجه میلیونها نفر دانشمندان و بزرگان عالم را بخود جلب نمود. تاکنون درباره آن صدها کتاب بزبان‌های مختلف نوشته و بذکر علل و فلسفه واقعه عظیم آن پرداخته‌اند. در اثر خونهای مقدسی که در آن وادی ریخته شد خاکش مورد تبرک قرار گرفته و خانه‌ای از فرقه شیعه نیست که تربت حسین علیه‌السلام در آن نباشد و این امتیاز تنها برای خاک کربلا است. آری آن درد که نبود بجهانش درمان ذره خاک شفایش ز شفاخانه اوست

هانی خواست قریحه مسلم را بدست آورد لهذا باو تکلیف کرد که ابن زیاد را اغفال و بنا بظاهرسازی از در الفت و دوستی با او درآید و طرح محبتی افکند ولی مسلم جز این عبارات جواب هانی را نداد: «ما خاندانی هستیم که از دوروئی و مکر گریزانیم». آری آل علی علیه‌السلام جز براستی و درستی تمسکی نداشتند و ظفر و نصرت بعدی را که به نیروی حقیقت و صداقت بدست آید بر موفقیت فوری که با خدعه و مکر میسر شود ترجیح می‌دادند و از همین حقیقت است که محبت آنها در قلوب مردم ریشه‌ای بس محکم نموده است.

گفت با لشكر كفار حسین ابن علی یاور دین خداوند توانا باشید گر شما را بجهان دینی و آئین نیست لااقل مردم آزاده بدنیا باشید

تاریخ جهان گروهی را باستقبال مرگ و در راه مسابقه به پیش گرفتن برای بهشت بسوی نیزه و پیکان مانند یاران حسین علیه‌السلام بخاطر نداشته است زیرا حسین علیه‌السلام به محک ولایت آنها را امتحان و صدق و صفای آنانرا آزمایش فرموده. و بهمین جهت در آن کلام که فرمود «فانی لااعلم اصحاباً خیراً من اصحابی.» من یارانی بهتر از یاران خود ندانم و اهل بیتی خوبتر و باوفاتر از اهل بیت خویش نمی‌شناسم.

دخترک مسلم را بخواست و او را بر زانو نشانید و بر سرش دست محبت کشید می‌خواست بآن دخترک نگوید چه خبر شده ولی کودک با فراست سر بلند کرد و نگاهی بصورت حضرت حسین علیه‌السلام نمود و گفت: آقا. مگر روزگار خاک یتیمی بر سر من ریخته است؟ بلی از آنچه بر سر مسلم آمد منتهای شکسته دلی بر حسین و یاران او دست داد.

چون مسلم را، بر پسر این زیاد وارد ساختند بنام فرمانداری بر او سلام نکرد و مأمورین باو گفتند چرا بر امیر سلام ندادی گفت هرگاه بخواهد مرا بکشد چه سلامی بر او دارم، ابن زیاد گفت بجان خود قطعاً ترا خواهم کشت و مسلم و حسین و علی و عقیل را دشنام داد. سپس دستور داد او را بر بالای قصر برده گردنش را بزنند و بدنش را از بالا بزیر افکنند. مسلم را بالای بام بردند و او همچنان تکبیر می‌گفت و استغفار می‌نمود و برسول خدا درود می‌فرستاد و آیاتی از قرآن می‌خواند. پس سر نازنینش ببریدند و جسد گرامیش را از بالای قصر به زیر افکندند. روز قتل مسلم نهم ذیحجه (روز عرفه) سال ۶۰ هجری و خروج او در کوفه روز سه‌شنبه هشتم ذیحجه بود که در همان روز، هانی کشته شد و حضرت حسین علیه‌السلام نیز در همانروز باجابت دعوت مردم کوفه، از مکه بطرف آن شهرستان رهسپار گردید.

دشمنت کشت ولی نور تو خاموش نگشت آری آن جلوه که فانی نشود نور خدا است پرچم سلطنت افتاد کیان راز کیان سلطنت، سلطنت تست که پاینده لواست نه وفا کرد ستمگر نه بجا ماند ستم ظالم از دست شد و پایه مظلوم بجاست زنده را زنده نخوانند که مرگ از پی اوست بلکه زنده است شهیدی که حیاتش ز قفا است دولت آن یافت که در پای تو سر داد ولی این قبا راست نه بر قامت هر بی‌سر و پا است تو در اول سر و جان باختی اندر ره دوست تا بدانند خلایق که فنا شرط بقا است