بریده‌هایی از کتاب عالم ذرّ، میعادگاه عهد امام و عهد با امام

«أَخْرَجَ اللهُ مِنْ ظَهْرِ آدَمَ ذُرِّیتَهُ إِلَی یوْمِ الْقِیامَةِ فَخَرَجُوا کالذَّرِّ فَعَرَّفَهُمْ نَفْسَهُ وَ لَوْ لَا ذَلِک لَمْ یعْرِفْ أَحَدٌ رَبَّهُ ثُمَّ قَالَ أَ لَسْتُ بِرَبِّکمْ قالُوا بَلی وَ إِنَّ هَذَا محمّد رَسُولِی وَ عَلِی أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ خَلِیفَتِی وَ أَمِینِی؛ خداوند ذرّیۀ حضرت آدم (ع) را تا روز قیامت از پشت او به صورت ذرّه‌هایی بیرون آورد؛ آنگاه خود را به آنان شناساند و اگر چنین نمی‌کرد هیچ کس پروردگار را نمی‌شناخت. آنگاه فرمود: «آیا من پروردگار شما نیستم؟» گفتند: بلی. [وفرمود:] «و این همانا محمّد فرستادۀ من و علی امیرالمؤمنین خلیفه و امین من است.»

از عبدالرّحمن بن کثیر، از امام صادق (ع) دربارۀ قول خداوند که فرمود: «وَ إِذْ أَخَذَ رَبُّک مِنْ بَنِی آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّیتَهُمْ؛ به یاد آور هنگامی که پروردگارت از بنی‌آدم که به صورت