بریده‌هایی از کتاب ساکنان عالم غیب؛ مجموعه گفت‌وگوهای تخصصی درباره‌ و برای امام عصر (عج)

ای فرزند رسول خدا (ص)، پدر و مادرم به فدایت، معرفت خدا چیست؟ حضرت فرمودند: «این است که اهل هر زمانی امامی را باید از او فرمان ببرند بشناسند.»

هر کس می‌خواهد حیاتش، مانند حیات انبیاء باشد و وارد بهشتی که حضرت حق و رحمانیّت الهی آن را غرس کرده شود، باید ولایت علی (ع) و امامان پس از ایشان (ع) را بپذیرد

به عنوان یک وظیفه در دوران غیبت دعای «اللهمّ عرّفنی نفسک...» را بخوانید

به عبارت دیگر، فلسفه آفرینش انسان رسیدن به مقام معرفت خداست؛ امّا این معرفت حاصل نمی‌شود؛ مگر به معرفت امام و حجّت عصر (ع)

تعبیر دیگر از این روایت چنین است که انسان بی‌بهره از معرفت امام، انسانی است که گویا در دوران جاهلیّت و پیش از بعثت مرده است و از نور هدایت و هرآنچه در «قرآن» است. (نور، هدایت، ذکر، رحمت، موعظه و...) و انواری که در وجود مقدّس حضرت است. (چراغ درخشنده، رحمت برای جهانیان و...) محروم مانده است؛ به بیان دیگر او نتوانسته آن انواری را که با این وجود مقدّس نازل شده، دریافت بکند

دکتر ابراهیم شفیعی سروستانی: امام صادق (ع) درباره کم‌ترین حدّ معرفت امام می‌فرمایند: «کمترین حدّ معرفت امام آن است که بدانی، امام مساوی با پیامبر است مگر درجه نبوّت. امام وارث پیامبر است و همان اطاعت از او اطاعت از خدا و رسول خداست و باید در هر امری تسلیم امر او بود و به سخن و فرمان او عمل کرد.»

«هر کس می‌خواهد حیاتش، مانند حیات انبیاء باشد و وارد بهشتی که حضرت حق و رحمانیّت الهی آن را غرس کرده شود، باید ولایت علی (ع) و امامان پس از ایشان (ع) را بپذیرد.» کسی که در این حیات نیست، احساسی از آن درجات بهشتی ندارد؛ حتّی اگر روزی او را به درون آن بهشت‌ها ببرند برای او با یک باغ و بوستان عادی تفاوتی نخواهد داشت. اگر این شخص، علاوه بر اینکه نابیناست، حواسّ شنوایی، لامسه و بویایی‌اش هم در آن فضا کار نکند، از آن فضا هیچ درکی نخواهد داشت. کسی می‌تواند وارد این فضا بشود که قوای ادراکی او هماهنگ با آن باشد.

«هیچ ملکی از عالم بالا برای هیچ مأموریتی نازل نمی‌شود؛ الّا اینکه به محضر امام می‌آید و ظاهراً از امام اذن می‌گیرد