بریده‌هایی از کتاب مارینا

گذشتن از درگاه، بدون امید بازگشت

انسان وقتی نداند به کجا می‌رود، هرگز به جایی نمی‌رسد

یک‌چهارم چیزهایی که انسان‌ها می‌گویند به‌راستی همان چیزی باشد که فکر می‌کنند، دنیا بهشت بود

برای از یاد بردن مسأله‌های خود، چیزی بهتر از خواندن شرح مسأله‌های دیگران نیست

گاهی واقعی‌ترین چیزها فقط در عالم خیال روی می‌دهد. ما فقط چیزهایی را که هرگز روی نداده است به خاطر می‌آوریم

پول خوشبختی نمی‌آورد، ولی بقیه‌ی چیزها را می‌خرد

وقتی بد شروع شود، حتماً بهتر به پایان می‌رسد

انسان وقتی گیر می‌افتد، با تمام توانش فریاد می‌زند و حمله می‌کند

اگر یاد نگیری که خودت فکر کنی، تمام جغرافیا، مثلثات و حساب دنیا به هیچ دردی نمی‌خورد و این اندیشیدن را هیچ مدرسه‌ای یاد نمی‌دهد. این جزو برنامه‌شان نیست

از هزار نفری که تابلو یا اثری هنری می‌خرند، فقط یک تن از آن‌چه می‌خرد فکر مبهمی دارد. دیگران اثر را نمی‌خرند، بلکه هنرمند را، چیزهایی را که درباره‌اش شنیده‌اند و تقریباً همیشه هرچه را که درباره‌ی او گمان می‌کنند

نور رقصنده‌ای بوالهوس و آگاه از زیبایی خویش است. نور، در دست‌های او، به صورت خط‌های خارق‌العاده‌ای در می‌آمد که پرده را روشن می‌کرد و درها را به روی جان می‌گشود

زندگی هنرمند، زندگی پرخطر، نامطمئن و تقریباً همیشه در فقر است. آن را انتخاب نمی‌کنند؛ بلکه این نوع زندگی است که انسان را انتخاب می‌کند

«شکست‌های خاموش آسان‌تر پذیرفته می‌شود.»

آن موقع نمی‌دانستم که اقیانوس زمان خاطره‌هایی را که در آن دفن کرده‌ایم، دیر یا زود، به ما باز می‌گرداند