بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ مهرگان

من رو ببخش. من... پایان‌مون رو دیدم و به خودم دروغ گفتم. به هر دومون دروغ گفتم. تو از من راستگوتر بودی. تو هیچ قولی از آینده ندادی. فقط گفتی صبر کن. مطمئنم در ذهنت هم تلاش نکردی من رو جزئی از آیندت ببینی. اما من دیدم. ـ مکث می‌کنم. ـ من تو رو دیدم، پوریا!

باید یاد بگیریم بدون اعتماد کردن به آدم‌ها، اون‌ها رو دوست داشته باشیم.

ـ من نمی‌خوام پوریا رو بد ببینم. ـ آدم‌های بد رو باید بد دید. ـ اما من دوستش دارم.

ـ اما فقط شما نیستید که احساس تنهایی می‌کنید. همهٔ آدم‌ها تنهان. دوستان و اطرافیان‌مون فقط باعث میشن این تنهایی رو برای مدت کوتاهی فراموش کنیم.

همهٔ آدم‌ها تنهان. دوستان و اطرافیان‌مون فقط باعث میشن این تنهایی رو برای مدت کوتاهی فراموش کنیم.

داستانی طولانی داره. ـ پس دنبالم بیاید.

ـ تولدت مبارک! آرام می‌خندم.

یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود افشین یدالهی

دوست داشتن کسی که نمی‌توانی او را داشته باشی، غمگین و آزاردهنده است

ـ این دفعه موهاتون رو کامل جمع کردید. درست مثل اشراف‌زاده‌ها. ـ دفعهٔ قبل گفتید زمانی که بدون محافظ بیرون میام بهتره مثل مردم عادی باشم. اینکه موهای یک زن از زیر روسری کمی مشخص باشه، در بین مردم عجیب نیست.  ـ این فرق می‌کنه. شما به هر حال یک نجیب‌زاده‌اید. باید بیش از بقیه در پوشش‌تون دقت کنید.

وطن ما جایی نیست که در اون به دنیا اومدیم. جاییه که قلب‌مون به اون تعلق داره.

ـ فقط مردان شجاع می‌تونن عاشق بشن. ـ ولیعهد هم شجاعه. حداقل در عشق، شجاعه. ـ مردان جوان بیشتر جسورن تا شجاع. ـ چه فرقی می‌کنه؟ ـ در شجاعت عقل و فکر هست، اما در جسارت نه. جسور بودن خطرناکه.

مردم برای زنی که پسر به دنیا میاره، احترام بیشتری قائلن.

به نظر من غمناک‌ترین زمان روز، هنگام غروب خورشیده. وقتی روز تموم میشه و باید از خودمون بپرسیم امروز چی کار کردیم. اشتباهات‌مون رو کنار هم بذاریم و خودمون رو سرزنش کنیم.

همهٔ آدم‌ها تنهان. دوستان و اطرافیان‌مون فقط باعث میشن این تنهایی رو برای مدت کوتاهی فراموش کنیم.

شما بهترین هستید. من به شما ایمان دارم. ـ اما سیمین من... ـ اما چه کسی گفته بهترین‌ها اشتباه نمی‌کنن؟

هر زمان تو زندگی سختی و مشکلی نبود... ـ بدون که داری تو مسیر اشتباه حرکت می‌کنی

در کتابی خوندم که چشم‌ها دریچهٔ روحن. ـ تعبیر جالبیه. لبخند تلخی بر لب می‌آورد. سرش را آرام به چپ و راست تکان می‌دهد و سپس زمزمه می‌کند: ـ روح زیبایی داری... دایانا.

دیگر خود را در این چشم‌ها نمی‌بینم. این‌بار در سیاهی چشمانش غرق می‌شوم.

مردم همیشه آناهیتا رو الههٔ آب یا به نوعی الههٔ عشق و باروری می‌دونستن.