بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ مهرگان

مردان جوان بیشتر جسورن تا شجاع. ـ چه فرقی می‌کنه؟ ـ در شجاعت عقل و فکر هست، اما در جسارت نه. جسور بودن خطرناکه.

من به خودم حق اشتباه کردن میدم. از اشتباهاتم درس می‌گیرم و دیگه خودم رو سرزنش نمی‌کنم. تعادل همین‌جاست

زمانی را به یاد می‌آورم که به چشمان هم خیره شدیم. آن لحظه یکی از عجیب‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین تجربه‌های زندگی‌ام بود. تجربه‌ای که نمی‌توانم آن را با هیچ کلمه‌ای توصیف کنم.

بید مجنون را دوست دارم. حتی بیش از درخت انار و شکوفه‌های قرمزرنگش. بید مجنون بسیار آزاد است، آزاد و آشفته. آشفتگی‌اش را هم دوست دارم! بی‌دلیل نیست که نامش را مجنون گذاشته‌اند.

ما باید یاد بگیریم بدون اعتماد کردن به آدم‌ها، اون‌ها رو دوست داشته باشیم. فقط وقتی بین مردم باشیم، می‌تونیم معنای زندگی رو بفهمیم.

گذشتهٔ آدم‌هاست که آینده‌شون رو می‌سازه.

انقدر عاقل هستم که بفهمم این رابطه باید تموم بشه اما... انقدر شجاع نیستم که تمومش کنم

پدرم همیشه میگه اگر زمانی احساس کردی تو زندگی مشکلی نداری و همه‌چیز داره به خوبی پیش میره، بدون که داری در مسیر اشتباه حرکت می‌کنی.

ما باید بپذیریم که عدالت در جامعه‌مون وجود نداره.

ـ زن مثل آبه و مرد مثل آتش. اگر آب و آتش در کنار هم قرار بگیرن، همدیگه رو نابود می‌کنن. یا باید با فاصله از هم باشن و یا با هم آمیخته بشن.

یاد گرفتم فقط زمان می‌تونه نشون بده احساسات ما چقدر واقعی هستن. این واقعاً تجربهٔ بزرگی برام بود.

اگر زمانی احساس کردی تو زندگی مشکلی نداری و همه‌چیز داره به خوبی پیش میره، بدون که داری در مسیر اشتباه حرکت می‌کنی.

من همیشه تلاش کردم این دنیا رو زیبا و رویاهام رو شدنی ببینم. اما انگار زندگی سخت‌تر و بی‌رحم‌تر از اونه که سخاوتمندانه رویاهامون رو برآورده کنه. حقیقت اینه که رویاهای ما در کنار هم پر از تناقضه. این دنیا پر از تناقضه

اهمیت جملات فقط به مفهوم‌شون نیست. بستگی داره که چه کسی چنین جمله‌ای رو میگه. وقتی

اهورامزدا از دو واژهٔ اهورا و مزدا ساخته شده است. در زبان اوستایی کهن، اهورا به معنای وجود مطلق و هستی‌بخش است که عالم و هرچه در آن است، چون جان‌مان را آفریده و از او به عنوان خدا یاد می‌شود. مزدا نیز به معنای حافظه و به یاد داشتن و یا همان دانش و هوش بزرگی‌ست

فقر آدم‌ها رو بزرگ می‌کنه

چرا دستم را عقب کشیدم؟ نه. من دستم را عقب نکشیدم. این پوریا بود که دستم را رها کرد. او دست مرا رها کرد! قرار بود من رهایش کنم اما او مرا رها کرد. این از تمامی کابوس‌هایم غم‌انگیزتر است.

رها کردن تو سخت‌ترین کاره و موندن در کنارت سنگدلانه‌ست. نمی‌خوام بیش از این تو رو در اشتیاق رسیدن به خودم نگه دارم، درحالی که رسیدنی در کار نیست. نمی‌خوام رویاهای من روی شونه‌هات سنگینی کنن و نتونی برآورده‌شون کنی، بخوای و نتونی. این خیلی غمناکه. من نمی‌خوام انقدر خودخواه باشم پوریا... نمی‌خوام.

پدرم همیشه میگه اگر زمانی احساس کردی تو زندگی مشکلی نداری و همه‌چیز داره به خوبی پیش میره، بدون که داری در مسیر اشتباه حرکت می‌کنی.

ـ حسادت نشانهٔ ضعفه. من هم ضعفی ندارم که به خاطرش به کسی حسادت کنم.