بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ مهرگان

از آن روز ما مهرگان، این افتخار باستانی‌مان را جشن می‌گیریم تا فراموش نکنیم هر ظلم و ستمی پایانی دارد.

ما باید یاد بگیریم بدون اعتماد کردن به آدم‌ها، اون‌ها رو دوست داشته باشیم. فقط وقتی بین مردم باشیم، می‌تونیم معنای زندگی رو بفهمیم.

سکوت را ترجیح می‌دهم. سکوتی که پر از ناگفته‌هاست. ناگفته‌هایی که هرگز نمی‌توانند تبدیل به حرف و کلمه و جمله شوند... تنها باید در فضای سکوت معلق بمانند...

می‌دونم هرکاری بکنی، دروغ نمیگی. همین‌که در احساساتت روراست هستی، برام کافیه. به قول خودت، از این به بعد، خودم حواسم بهت هست!

ـ پدرم همیشه میگه اگر زمانی احساس کردی تو زندگی مشکلی نداری و همه‌چیز داره به خوبی پیش میره، بدون که داری در مسیر اشتباه حرکت می‌کنی. ـ چه ترسناک. ـ ترسناکه اما درسته. مهم‌تر اینکه زیبا هم هست. –مکث می‌کنمـ مثلاً امروز روز سختی بود اما برای من یکی از بهترین‌هاست. ـ برای من هم همین‌طور. ـ امیدوارم همین‌طور خوب بمونه. ـ می‌مونه.

چرا او نیز باید محکوم به مرگ باشد؟ به راستی من باید میان زندگی سرباز کشورم و سربازی دیگر یکی را انتخاب کنم؟ انسان‌دوستی در این انتخاب چه جایی دارد؟ جنگ ظالمانه‌ست. این جمله را همیشه باید به خاطر بسپارم.

یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود افشین یدالهی

من با این لباس زیبا نشدم، سیمین. من ـ مکث می‌کنم. – مدت‌هاست که بسیار زیبا هستم.

قبلاً دوست داشتم انقدر قوی باشم که بتونم از خودم و اطرافیانم محافظت کنم. اما حالا دیگه چنین احساسی ندارم. دوست دارم کسی باشه که در کنارش امنیت داشته باشم. به نظرم این واقعاً با ارزش‌تره.

اگر به همین راحتی با اشتباهات‌مون کنار بیایم که دائم تکرارشون می‌کنیم.