بریده‌هایی از کتاب باز هم من

«می‌دونی، وقتی به سن من برسی، پشیمونی‌هات اون قدر روی هم تلنبار می‌شه که دیگه نمی‌تونی جلوت رو ببینی.»

با بغض ادامه داد: «لوئیسا بعضی وقتا فکر می‌کنم که دیگه نمی‌تونم ادامه بدم.» از آنجایی که من نمی‌توانستم حرف دیگری بزنم فقط گفتم: «اون تو رو دوست داره.» او با دستش اشک‌هایش را پاک کرد و سرش را در دستانش گرفت انگار که می‌خواست احساساتش را از خودش دور کند. به من لبخندی زد و گفت: «می‌دونم اما عشق نمی‌تونه همه چیز رو درست کنه.»

هندزفری‌ام را در گوشم گذاشتم و به آهنگی گوش دادم که می‌دانستم حالم را بدتر می‌کند، اما اصلا اهمیتی ندادم.

با خودم فکر کردم شاید آن سوسک خیلی تنهاست و می‌خواسته دوست من باشد. رفتم و زیر وان حمام را نگاه کردم جایی که اورا لگد کرده بودم. پس قطعآ مرده بود. این باعث ناراحتی من شد و خیلی بیشتر عصبانی شدم

خیلی سخته که نتونی به آدم‌هایی نزدیک بشی که داری ازشون مراقبت می‌کنی

«وقتی انسان کاری را که شیفته‌ی آن است انجام می‌دهد تسلای خاطر می‌یابد

چون از لحظه‌ای که وطنت رو ترک کردی دو نیمه می‌شی و هر جا که هستی یک نیمه از تو همیشه نیمه‌ی دیگرت را صدا می‌زند. این هزینه‌ای ست که ما باید بپردازیم

که به هرکسی که اجازه داده‌اید در کنار شما قدم بزند، نباید تصمیم بگیرد کدام یک شما هستید و شما را مثل یک پروانه داخل جعبه‌ای گیر بیندازد. موضوع کلیدی این بود که بدانید همواره می‌توانید به یک نوعی، راهی را برای بازآفرینی دوباره‌ی خود پیدا کنید.

موضوع کلیدی این بود که بدانید همواره می‌توانید به یک نوعی، راهی را برای بازآفرینی دوباره‌ی خود پیدا کنید.

یک‌بار به من گفتی که از بچگی دوست داشتی پیراپزشک بشوی. خب، من هم سی سال صبر کردم تا بفهمم قرار است چه جایگاهی داشته باشم. شاید این رؤیای من یک روز یا هفته، شاید هم یک سال دوام بیاورد، اما هرروز با ساک‌های دستی پر از لباس به سمت ایست ویلج راه می‌افتم و دست درد می‌گیرم و حس می‌کنم هیچ‌وقت آماده نمی‌شوم، من فقط دلم می‌خواهد آواز بخوانم.