بریده‌هایی از کتاب لودویگ ویتگنشتاین: رساله‌ی منطقی-فلسفی

مسئله این نیست که: آیا ما نسبت به واقعیت معرفت داریم؟ و اینکه چگونه می‌توانیم واقعیت را به‌درستی بازنمایی کنیم، یعنی به باورهایی برسیم که صادق و موجه هستند؟ بلکه مسئله این است که: فارغ از صدق و کذب، اساساً چگونه می‌توانیم واقعیت را بازنمایی کنیم؟ چه چیزی به باورهای ما محتوا و به جملات ما معنا می‌دهد؟ چه به آن‌ها امکان می‌دهد که دربارهٔ چیزی باشند؟