بریده‌هایی از کتاب تأمّلاتی در آیات مبارکه‌ قرآن کریم

بهترین نوع تربیت آن است که با عشق و محبّت هم‌راه باشد. شما با زبان خوش می‌توانید مار را از سوراخ بیرون بکشید.

کافر هم کسی است که حق را می‌داند؛ امّا انکار می‌کند.

پیامبر خدا (ص) فرمود: «اگر می‌خواهی از شرّ قومی در امان بمانی، زبان آن قوم را یاد بگیر.»

ویژگی آیات خداوند بازکردن چشم‌هاست.

کیهان‌شناسان مدّعی نیستند که دقیقآ می‌دانند که جهان چگونه از حالتی با حجم صفر و چگالی بی‌نهایت با انفجاری بزرگ به‌وجود آمده است؛

«شکر نعمت، نعمتت افزون کند»

دروغ‌گویی، نشانه‌ی دورویی است. دروغ‌گویی و دورویی در همه‌ی فرهنگ‌ها مردود و مذموم است

بررسی در روز پاداش و جزا نشان خواهد داد که انسان از استعدادها و ظرفیت‌ها و نیروهای خدادادی خود به قدر کافی استفاده و بهره‌برداری نکرده است. در درون انسان دنیای با عظمتی وجود دارد. انسان معمولا از آن دنیای اکبری که در وجودش هست، غافل است. امام علی (ع) می‌فرماید: «أتَزْعَمُ أنَّکَ جِرمٌ صغیرٌ و فیکَ انطَوَی العالَمُ الأکبرُ» «تو فکر کردی که جرم صغیر و کوچکی هستی؛ در حالی که در درون تو یک دنیای بزرگی است.»

قرآن می‌خواهد بگوید که روابط خانوادگی لزومآ باعث هدایت فرد نمی‌شود. پسر نوح با بدان بنشست، خاندان نبوّتش گم شد. آذر عموی ابراهیم پیغمبر بود. ابولهب، عموی پیغمبر و زن لوط پیغمبر هم منحرف بود. خدا چرا این‌ها را به ما می‌گوید؟ این نوع روابط خانوادگی هیچ‌گونه تضمینی برای کسی به وجود نمی‌آورد. پسر، خواهر، برادر، پدر، همسر پیغمبر و امام بودن هیچ امتیازی برای هدایت و نجات کسی نمی‌باشد. فکر نکن که چون سید طباطبایی هستی، خدا تمام درهای بهشت را برایت باز کرده است. نه، چنین خبرهایی نیست.

(و إلَیهِ تُرْجَعونَ): و بازگشت همه به‌سوی او، به سوی خداست