بریده‌هایی از کتاب قلعه حیوانات

گوسفندان: انبوه جمعیت دنباله‌رو که بدون هیچ تفکّری فقط شعارهای رهبران را تکرار می‌کنند.

همهٔ حیوانات برابرند، اما بعضی برابرترند.

خدا به من دُم داده که مگس‌ها را بپرانم ولی ای کاش نه دُمی داشتم و نه مگسی بود.

هفت قانون ۱-هر موجود دو پا دشمن است. ۲-هر حیوانی که چهار پاست یا بال دارد، دوست است. ۳-هیچ حیوانی لباس نمی‌پوشد. ۴-هیچ حیوانی بر روی تخت نمی‌خوابد. ۵-هیچ حیوانی حق نوشیدنِ نوشیدنی را ندارد. ۶-هیچ حیوانی حیوان دیگر را نمی‌کشد. ۷-همه حیوانات با هم برابرند.

ماهیت این زندگی از چه قرار است؟ باید بگویم که زندگی ما بسیار کوتاه و پرزحمت و نکبت‌بار است. به این دنیا می‌آییم، چیزی به جز قوت‌لایموت نداریم و از بین‌مان آنهایی که قادر به کار هستند، تا آخرین لحظهٔ عمر به کار گمارده شده و به محض اینکه از حیص انتفاع بیافتیم، بدون کوچک‌ترین رحمی قربانی می‌شویم.

نمی‌توانستند تشخیص دهند که کدام‌یک حیوان است و کدام‌یک انسان! دیگر ممکن نبود که یکی را از دیگری تمیز دهند. آدم‌ها شبیه خوک‌ها بودند و خوک‌ها شبیه آدم‌ها!

بشر به منافع هیچ موجودی جز خود نمی‌اندیشد

موزز (کلاغ سیاه پیر): نماد کلیسای ارتدکس که در زمان استالین دوباره اجازهٔ فعالیت یافت. او با دادن وعدهٔ زندگی شیرین در دنیای واپسین، باعث می‌گردد که حیوانات عادی، رنج و مشقت زندگی کنونی‌شان را بپذیرند.

بنجامین پیرترین و بداخلاق‌ترین حیوان آن مزرعه بود که کم حرف می‌زد و اکثر حرف‌هایش هم تلخ و پر از کنایه بود، مثلاً می‌گفت: خدا به من دُم داده که مگس‌ها را بپرانم ولی ای کاش نه دُمی داشتم و نه مگسی بود.

دوستان! ماهیت این زندگی از چه قرار است؟ باید بگویم که زندگی ما بسیار کوتاه و پرزحمت و نکبت‌بار است. به این دنیا می‌آییم، چیزی به جز قوت‌لایموت نداریم و از بین‌مان آنهایی که قادر به کار هستند، تا آخرین لحظهٔ عمر به کار گمارده شده و به محض اینکه از حیص انتفاع بیافتیم، بدون کوچک‌ترین رحمی قربانی می‌شویم.

همیشه خوک‌ها تصمیم می‌گرفتند و سایر حیوانات حقی برای تصمیم گرفتن نداشتند؛ ولی رأی دادن را یاد گرفته بودند.

بنجامین احساس کرد که پوزه‌هایی به شانه‌اش کشیده می‌شود. سرش را که برگرداند، کلوور را دید که با چشمان سالخورده و ضعیفش، که حتی از قبل هم کم نورتر شده بود، بی‌آنکه کلمه‌ای بر زبان بیاورد با ملایمت یال بنجامین را کشید و او را با خود به ته طویله، جایی که هفت فرمان را نوشته بودند، برد. یکی دو دقیقه آنجا ایستادند و به دیوار قیراندود و نوشتهٔ سفیدرنگ روی آن یعنی قوانین، خیره شدند و سرانجام کلوور به سخن آمد و گفت: - سوی چشمم کم شده، زمانی هم که جوان بودم نمی‌توانستم نوشته‌ها را بخوانم، ولی به نظرم می‌آید که دیوار به شکل دیگری درآمده است. شکل دیوارمان فرق کرده! بنجامین! آیا هفت قانون بر روی دیوار نوشته شده است؟ برای اولین‌بار در زندگی، بنجامین حاضر شد که قانونش را بشکند و با صدای بلندی نوشته‌هایی که بر روی دیوار نوشته شده بود را خواند. بر دیوار دیگر چیزی جز یک فرمان نبود: همهٔ حیوانات برابرند، اما بعضی برابرترند.

گوسفندان: انبوه جمعیت دنباله‌رو که بدون هیچ تفکّری فقط شعارهای رهبران را تکرار می‌کنند.

به این دنیا می‌آییم، چیزی به جز قوت‌لایموت نداریم و از بین‌مان آنهایی که قادر به کار هستند، تا آخرین لحظهٔ عمر به کار گمارده شده و به محض اینکه از حیص انتفاع بیافتیم، بدون کوچک‌ترین رحمی قربانی می‌شویم.

بشر تنها دشمن واقعی‌مان است که باید آن را ریشه‌کَن و از صحنه دور کنیم و گرسنگی و بیگاری را تا ابد بسوزانیم. این بشر تنها مخلوقی است که بدون هیچ تولیدی، فقط مصرف می‌کند، نه شیر دارد و نه تخم می‌کند.

در یک سمت طویلهٔ بزرگ، در محل مرتفعی که چیزی شبیه سکو داشت، میجر در زیر فانوسی که به تیرکی آویزان بود، روی بستری از کاه لمیده بود. او دوازده سال از عمرش می‌رفت و جدیداً هم کمی تنومند شده بود ولی با این حال خوک باعظمتی بود و با توجه به اینکه دو دندان نیشش هیچ‌گاه کنده نشده بود، ظاهری مهربان و با اعتمادبه‌نفس داشت. بعد از مدتی حیوانات به تدریج آمدند و هر دسته به شیوهٔ خاص خود در محلی قرار گرفت.

خدا به من دُم داده که مگس‌ها را بپرانم ولی ای کاش نه دُمی داشتم و نه مگسی بود.

همهٔ حیوانات برابرند، اما بعضی برابرترند.

نمی‌توانستند تشخیص دهند که کدام‌یک حیوان است و کدام‌یک انسان! دیگر ممکن نبود که یکی را از دیگری تمیز دهند. آدم‌ها شبیه خوک‌ها بودند و خوک‌ها شبیه آدم‌ها!

این است قانون زندگی؛ همیشه رنج، گرسنگی و ناامیدی.