بریده‌هایی از کتاب سنگفرش هر خیابان از طلاست (راهی به سوی موفقیت واقعی)

جوانی که رویا ندارد، اصلاً جوان نیست و باید رویا و هدف داشت تا بتوان رشد نمود. آینده مال کسانی است که اهداف بزرگ دارند.

هر وقت در طول روز سخت‌تر کارکنید، شب‌ها رویاهایتان واقعی‌تر می‌شوند

باارزش‌ترین چیز در دنیا زمان است؛ ولی مانند تیر رهاشده از کمان هرگز برنمی‌گردد.

من همیشه می‌گویم، قانع بودن و تن‌آسایی علامت پایان همه‌چیز است.

کسی که از اشتباه می‌ترسد و نمی‌خواهد با چالشی روبه‌رو شود هرگز مزه موفقیت را نخواهد چشید.

احمقانه است اگر از ترس خارها نتوانی شاخه‌ی رز را بچینی.

مشکل زمانی رخ می‌دهد شخصی که به آن جایگاه تعلق ندارد و یا کار نمی‌کند یا آن را به‌درستی انجام نمی‌دهد، صندلی را بگیرد. به‌اصطلاح، هرکسی جایگاه و صندلی درخور و شایسته‌ی خود را دارد و وقتی افراد درجایی که به آن‌ها تعلق دارد هستند جامعه به‌خوبی عمل می‌کند، همه‌چیز آرام است و یکنواخت پیش می‌رود.

این یک توهین بزرگ به اخلاق کاری است که فکر کنید کار کردن فقط عرق ریختن و تلاش برای کسب نتایج مالی هست، درصورتی‌که باید به آن به‌عنوان عامل موفقیت، کامیابی، رشد شخصیت و بهبود جامعه بنگرند.

اگر می‌خواهید در اوج باقی بمانید، باید سخت‌تر از کسانی که از شما عقب‌ترند کارکنید. اگر به تن‌آسایی فکر کنید و ازخودراضی شوید افرادی که از شما عقب‌ترند تلاش خواهند نمود تا از شما جلو بزنند.

یک سطل خالی خیلی سروصدا دارد اما یک سطل پر کاملاً ساکت است و هیچ سروصدایی ندارد.

وقتی آن شب به خانه آمدم، مادر و برادرانم خواب بودند و من به‌سرعت متوجه شدم که چرا آن‌ها خوابیده بودند، یک‌کاسه برنج دیدم که برای من نگه‌داشته بودند. مادرم بلافاصله بیدار شد تا به من غذا بدهد و گفت: «ما همه غذاخورده‌ایم» و تو باید گرسنه باشی پس عجله کن و بخور. من تصور کردم اگر نگاهم به برادرانم بیفتد گریه خواهم کرد چون مادرم آن‌ها را به خاطر اینکه فقط یک‌کاسه برنج داشتیم، گرسنه خوابانده بود؛ اما من اشک‌هایم را از مادرم مخفی کردم و مادرم هم اشک‌هایش را از من مخفی کرد. من گفتم که یک‌کاسه رشته‌فرنگی سر راه خانه خورده‌ام و شما و بقیه بچه‌ها باید بخورید. بدیهی است که ما هر دو به همدیگر دروغ می‌گفتیم و هر دو این را می‌دانستیم، اما در غیر این صورت چه گونه می‌توانستیم احساساتمان را بیان کنیم؟

«اگر به مکانی پر از ریسک بروید، وقتی خوب به همه‌جا نگاه کنید متوجه می‌شوید ریسکی وجود ندارد.»

اگر کسی از ظرفیت و توانایی واقعی خود استفاده کند، سخت تلاش کند، هر چیزی امکان‌پذیر خواهد بود.

کمک به دیگران یک روز بارانی، مورچه‌ای گرفتار جریان آب شد و به‌جایی رانده شد، خوشبختانه کبوتری که در آن حوالی پرواز می‌کرد او را دید. دلش به حال مورچه سوخت و یک برگ را جلوی مورچه قرارداد تا نجات پیدا کند. چند روز بعد همان کبوتر روی شاخه‌ی درختی در حال چرت زدن بود. یک شکارچی به او نزدیک شد و او را هدف گرفت، مورچه که به‌طور اتفاقی ازآنجا می‌گذشت، متوجه شد و فوراً پای شکارچی را گاز گرفت. شکارچی از شدت درد اسلحه‌اش را انداخت و شروع به فریاد زدن کرد، این کار باعث شد که کبوتر بیدار شده و پرواز کرده ازآنجا دور شود. مورچه به این طریق لطف کبوتر را جبران کرد.

کشاورز از کارگر مزرعه می‌خواهد که شالیزارها را وجین کند و کارگر به مزرعه رفته و تمام‌روز مشغول این کار است؛ اما روز بعد کشاورز دوباره علف‌های هرز را می‌بیند. او می‌تواند بارها و بارها کارگر مزرعه را بفرستد تا آن‌ها را حذف کند. ولی تا زمانی که کشاورز شخصاً برای وجین کردن علف‌های هرز نرود، همیشه مقداری علف هرز در شالیزارها باقی خواهد ماند. چرا؟ به خاطر آنکه کشاورز به‌عنوان مالک شالیزار علاقه‌ی زیادی به زمین خود دارد و نگران آن است، اما کارگر به خاطر اینکه مالک نیست چنین نگرانی ندارد.

مهم نیست که چه‌کاری انجام می‌دهید، هر کاری که انجام می‌دهید خود را وقف آن کنید؛ و اگر شما بتوانید خود را به خاطر منافع جامعه وقف کنید، همین کافی است.

افرادی که می‌گویند «این کار ممکن نیست» یا «اگر شکست بخوریم چه می‌شود و چه‌کار باید کرد؟» صلاحیت ندارند تاجر و بازرگان شوند. اگر تنها ۱% شانس موفقیت وجود داشته باشد یک تاجر واقعی آن ۱% را به‌صورت جرقه‌ای می‌بیند که می‌تواند آتشی را برافروزد.

شما با قدرت فکری می‌توانید آینده‌ی خود را بسازید. احیاناً اگر در برابر دیگران احساس حقارت می‌کنید علت آن است که افکارتان منفی است و خود را بسیار معمولی می‌پندارید

هیچ‌چیز غیرممکن نیست تنها عدم سرسختی شماست که کار را غیرممکن می‌سازد.

رویاها نیروهایی برای تغییر جهان هستند.