بریده‌هایی از کتاب پنج نفری که در بهشت ملاقات می‌کنید

«به من گوش کن پسر، جنگ بازی نیست. آن جا باید شلیک کرد. می‌شنوی؟ بدون هیچ گناه یا محاکمه‌ای فقط شلیک می‌کنی و شلیک می‌کنی. تردید هم ندارد. اصلاً هم مهم نیست که به کی و چرا شلیک می‌کنی. تنها و تنها به یک چیز فکر می‌کنی و آن هم بازگشت به خانه است. تمام مدت می‌کشی تا زودتر به خانه برگردی».

«مردم بهشت را مثل باغ پرگلی تجسم می‌کنند که در آن جا در میان ابرها به پرواز در می‌آیند و در کوه‌ها و رودخانه‌ها گردش می‌کنند. اما چنین تجسمی بدون رسیدن به آرامش بی‌معناست. این بالاترین هدیهٔ خداوند به توست، که بفهمی در زندگی‌ات چه کار می‌کردی. دلیلش را بدانی. و این همان آرامشی است که تو به دنبالش بودی.»