بریده‌هایی از کتاب سنگفرش هر خیابان از طلاست

آینده از آن کسانی است که در زندگی آرزوهای بزرگ دارند.

آرزو شبیه به قطب‌نما، جهت حرکت کشتی را معین می‌کند. شاید این وسیله‌ی کوچک به چشم نیاید، اما جهت حرکت یک کشتی غول‌پیکر را کنترل می‌کند. پس زندگی خالی از امید و مقصد شبیه یک کشتی بدون قطب‌نما می‌باشد، همان‌گونه هم یک شخص بی‌آرزو مسیر خود را گم خواهد کرد و به قدری در امواج خروشان زندگی دست و پا خواهد زد تا در نهایت در آن فرو رود؛ البته یک انسان با آرزوها و مقاصد نادرست به همان اندازه هولناک است که انسان بی‌هدف.

فردی که از ناکامی و جدال می‌هراسد هرگز طعم پیروزی را نمی‌چشد.

گر فقط یک درصد شانس پیروزی وجود داشته باشد، یک بازرگان حقیقی همان را به صورت جرقه‌ای می‌بیند که می‌تواند خرمنی را روشن کند.

جهان گستره‌ای وسیع است و زیستن پر از رنگ و اختلاف. اگر خود را در جهان کوچک اندیشه‌ی خود محصور کنید از جهان پیرامون‌تان بی‌اطلاع خواهید ماند و مانند قورباغه‌ای که خود را در چاهی گیر انداخته باشد، خواهید شد.

یه خاطر داشته باشید که قارچ‌های سمی در قیاس با قارچ‌های سالم خوراکی ظاهری بسیار فریبنده‌تر و جذاب‌تر دارند. این شامل جواهر هم می‌شود. بیشتر جواهرات بدلی روشن‌تر و پر زرق‌وبرق‌تر از اصل هستند و همین موجب جذب و شیفتگی بیشتر انسان می‌شود. اما شما گول ظواهر را نخورید.

ما بیش از هر چیزی برای حفظ ظاهر تلاش می‌کنیم و بسیار متظاهر هستیم. برخی از افراد کم سواد تظاهر به داشتن علم و دانش می‌کنند و برخی پول اندکی در جیب دارند و برای تحت تأثیر قرار دادن دیگران ولخرجی می‌کنند. بسیاری از ما زیبایی درون را فدای ظاهر می‌کنیم. تصور می‌کنیم برای جلب نظر دیگران باید گزافه‌گویی کنیم. تعداد زیادی از ما با درون تهی و پوچ، فقط با ظاهر خود چاپلوسی می‌کنیم که در اصطلاح به آن «درون خالی و بیرون عالی» می‌گوییم.

حقیقتآ هراسی فراتر از این در دنیا وجود ندارد که ما به جای صفت مثبت‌نگری، منفی‌نگری را برگزینیم.

من فراتر از انتظار به آینده‌ی کشور کره خوش‌بین هستم. این کشور با قدم‌های راسخ و سریع به بالندگی خود ادامه خواهد داد و نسل حاضر بسیار بهتر از پیشینیان به نظر می‌آید. از لحاظ جسمانی هم‌نسلان من بسیار کوتاه قدتر هستند، زیرا ما غذای کافی برای خوردن نداشتیم و زمانی که در منزل درس می‌خواندیم بر سطح زمین می‌نشستیم. این‌ها عللی است که از رشد انسان ممانعت می‌کند. در زمانی که میانگین قد یک مرد کره‌ای تقریبآ صد و شصت سانتی‌متر بود، یک فرد خارجی با قد صد و هشتاد سانتی‌متر مانند یک غول محسوب می‌شد. اما در حال حاضر دانش‌آموزان و دانشجویان کره‌ای به طور میانگین ده سانتی‌متر نسبت به افراد مسن بلندقدتر شده‌اند و استخوان‌بندی جوانان نسل حاضر محکم‌تر است. تغذیه‌ی جوان‌ها در این روزها نیز مطلوب‌تر شده است، خوب لباس می‌پوشند

چند سال قبل، در یک میهمانی که به افتخار مدیران اجرایی و همسران‌شان ترتیب داده شده بود، همسر یکی از مدیران با یک پالتوی گرانبها به میهمانی آمد. من دقیقآ می‌دانستم که این کارمند با حقوق ماهیانه‌اش قدرت خرید چنین لباسی را ندارد. به علاوه این خانواده مالک چندین دستگاه خودرو هم بودند، پس پیدا بود که خرج این خانواده از درآمدش بیشتر بود، مگر این که آن‌ها پول اضافی از درآمدهای جنبی کسب می‌کردند و از آن‌جا که این فرد در بخش تدارکات کار می‌کرد، بسیاری به او ظنین شده بودند. در آن زمان حس کردم ولخرجی‌ها و افراطی‌گری این فرد به راحتی به زیردستانش هم سرایت خواهد کرد. به این لحاظ دستور دادم بدون آن که کسی پی ببرد، آن فرد را از سمت و مسئولیتش بردارند.