بریده‌هایی از کتاب هنر خوب زیستن

از هر زاویه‌ای که نگاه کنید، حقیقت این است که آدم‌ها به دنبال منافع بیرونی‌اند به این دلیل که به آن‌ها منافع درونی هم می‌رساند. پرسشی که موضوع را برای ما خیلی ساده می‌کند این است: چرا راه دور را برویم؟ بهتر است از مسیر مستقیم به مقصد برسیم.

آن‌چه زندگی‌تان را غنی می‌کند، چیزهایی نیستند که به آن اضافه می‌کنید، بلکه چیزهایی هستند که از آن حذف می‌کنید.

دیوید بروکس در این خصوص می‌گوید: «شبکه‌های اجتماعی فرهنگی را به وجود آورده‌اند که در آن آدم‌ها به مدیران کوچکی برای برندهای شخصی خودشان تبدیل شده‌اند و با استفاده از فیس‌بوک، توییتر، پیام‌های متنی و اینستاگرام یک خودِ بیرونی از خود به نمایش می‌گذارند که به شکل دروغینی سرخوش و تا حدی اغراق‌آمیز است.»

هیچ‌چیز احمقانه‌تر از این نیست که برای شغلی جان بکَنید که پول زیادی نصیبتان می‌کند اما هیچ خوش و لذتی برایتان به ارمغان نمی‌آورد و این موضوع به‌ویژه زمانی بیش‌تر صدق می‌کند که پولتان را به‌جای تجربه‌ها، صرف خریدن وسائل و چیزهای گوناگون کنید.

داشتن یک زندگی خوب تا حد زیادی به تفسیری سازنده از رخدادها بستگی دارد.

«واقعیت به احساسات شما اهمیت نمی‌دهد»

طراح بسیار موفق آمریکایی دبی ویلیامز در این خصوص به یک قانون پایبند است؛ «انتظار داشته باشید که آموختن هر چیز ارزشمند زمان بسیار زیادی لازم داشته باشد.»

مشکلات مثل شراب‌های عالی فرانسوی نیستند، آن‌ها با گذر زمان بهتر نمی‌شوند.

گفتن این‌که «امروز حداقل باید سه صفحه بنویسم» خیلی بهتر از گفتن «فردا باید برندۀ نوبل ادبیات بشوم» است.

. زندگی ساده نیست. حتی در یک زندگی خوب، شما مجبورید که به سهم خودتان با شکست‌ها کنار بیایید و ایرادی ندارد اگر هرازچندگاهی، قدم اشتباهی بردارید.

ایمیل‌ها، به‌روزرسانی‌های فیس‌بوک، پیام‌ها، توییت‌ها، هشدارها، خبرهای سراسر دنیا، لینک‌های اینترنتی اسناد مختلف، ویدئو کلیپ‌های وب‌سایت‌ها و تصاویری که چشمان ما در همه‌جا می‌بیند، از فرودگاه و قطار گرفته تا مترو. تمام آن‌ها تلاش می‌کنند توجه ما را به خود معطوف کنند. ما همیشه درگیر ماجراهای مختلف هستیم. گاهی معمولی و گاهی هیجان‌انگیز. فریب می‌خوریم، محبت می‌بینیم یا نصیحت می‌شنویم. تا حدی شاید احساسی شبیه پادشاهان داشته باشیم، ولی در عمل همه برده‌هایی بی‌اختیار هستیم. تمام این پیشنهاداتی که به ما می‌شوند دزدی هستند نه هدیه، شکست هستند نه پیروزی، بدهی هستند نه اعتبار مالی. یک پست اینستاگرام هرقدر هم زیبا باشد باز هم ما را بدهکار خود می‌کند. به همین ترتیب یک خبر فوری یا یک ایمیل (در بیش‌تر موارد) هم بدهی هستند. همان لحظه که آن‌ها را می‌خوانیم چیزی را هزینه می‌کنیم (تمرکز، زمان یا حتی پول). تمرکز، زمان و پول مهم‌ترین دارایی‌های ما هستند. با دو مورد آخر آشنایی بیش‌تری داریم.

اگر فقط با خودتان مسابقه بدهید، امکان ندارد شکست بخورید

پیام اخلاقیِ محبوب «هر روز را طوری زندگی کن که انگار آخرین روز است» که حالا می‌توان آن را روی تقویم‌ها هم پیدا کرد یک نصیحت ابلهانه است که شما را به‌سرعت به بیمارستان، زندان و یا به سینۀ قبرستان می‌فرستد. بخشی از یک زندگی خوب پیش‌بینی برای آینده، شناسایی زودهنگام خطرها و رد شدن از کنار آن‌هاست.

تواضع این روزها از مد افتاده است

حقیقت این است که نقشه‌ها هرگز موبه‌مو درست از آب در نمی‌آیند و اگر هم زمانی چنین اتفاقی بیفتد و نقشه‌ای بی‌کم‌وکاست اجرا شود، صرفاً تصادفی است. همان‌طور که ژنرال آمریکایی -که بعدها رئیس‌جمهور هم شد- دوایت آیزنهاور می‌گوید: «برنامه چیز مهمی نیست، مهم‌ترین چیز برنامه‌ریزی است.»

«انتظار داشته باشید که آموختن هر چیز ارزشمند زمان بسیار زیادی لازم داشته باشد.»

«آیا ترجیح می‌دهید بهترین عاشق دنیا باشید درحالی‌که همه فکر می‌کنند بدترین هستید یا ترجیح می‌دهید بدترین عاشق دنیا باشید درحالی‌که همه فکر می‌کنند بهترین هستید؟»

شما آن‌چه را که هستید به ژن‌هایتان و نیز به محیطی که در آن طرح ژنتیکی شما در آن شکل گرفته است، مدیون هستید. حتی سطح هوش شما نیز تا حد زیادی به‌واسطۀ ژن‌هایتان تعیین می‌شود؛ بنابراین این‌که شما درون‌گرا هستید یا برون‌گرا، آسان‌گیر هستید یا مضطرب، قابل‌اعتماد هستید یا شلخته همه به ژن‌هایتان بستگی دارد.

دانیل کانِمن می‌گوید: «لحظه‌ای که به چیزی فکر می‌کنید، هیچ‌چیزی مهم‌تر از آن در زندگی‌تان وجود ندارد.»

جان کاسیدی در نیویورکر نوشت: «اگر بیش‌تر افراد مدرک دانشگاهی داشته باشند گرفتن یکی از شما تفاوتی نمی‌کند. برای به‌دست‌آوردن شغلی که می‌خواهید باید به کالجی گران بروید یا تحصیلات سطح بالا بگذرانید. آموزش‌وپرورش تبدیل به مسابقۀ تسلیحاتی شده است که در درجۀ اول برای تولیدکنندگان اسلحه و در این مورد برای کالج‌ها و دانشگاه‌ها منفعت دارد.»