بریده‌هایی از کتاب اسکار و خانم صورتی

بعضی روزها واقعاً احتیاج دارم جیغ بکشم

«هر روز طوری به دنیا نگاه کنید که انگار اولینباره!»

باید دوتا درد رو از هم تشخیص بدی اسکار کوچولوی من! درد فیزیکی و درد روحی... درد فیزیکی رو مجبوریم تحمل کنیم، اما درد روحی رو انتخاب می‌کنیم.

من احتیاج دارم بهم محل بذاری!

- جذاب‌ترین سؤال‌ها، سؤال باقی می‌مونند

فکر می‌کنم ماها درباره‌ی زندگی هم همین اشتباه رو می‌کنیم؛ فراموش می‌کنیم که زندگی شکننده و ظریف و زودگذره؛ همه جوری وانمود می‌کنیم که انگار نمردنی هستیم.

فکر نمیکنی وقتشه درباره‌ی احساساتت شجاع باشی؟

زندگی یک کادوی بامزهست؛ اولش زیادی تحویلش می‌گیریم فکر می‌کنیم زندگیِ ابدی رو بهدست آوردیم؛ بعد ارزشش رو از دست می‌ده و اون رو مزخرف و کوتاه می‌بینیم؛ تقریباً می‌خواهیم بندازیمش دور! آخرش می‌فهمیم که نه یه کادو بلکه فقط یه امانته و تلاش می‌کنیم اون‌طور که شایستشه باهاش رفتار کنیم.

رازتو بهم گفتی: «هر روز طوری به دنیا نگاه کنید که انگار اولینباره!» حرفت رو گوش کردم و برای اولینبار انجامش دادم! نور، رنگها، گنجشکها، حیوونها ... سیر، تماشاشون کردم؛ حس می‌کردم هوا از تو سوراخ دماغم رد می‌شه و باعث می‌شه نفس بکشم؛ صداهایی که از راهرو می‌اومد می‌شنیدم؛ انگار زیر طاق کلیسا بودم، خودم رو زنده دیدم و از این شادی لرزیدم؛ خوشبختیِ وجود داشتن... شگفتزده بودم!

بعضی روزها واقعاً احتیاج دارم جیغ بکشم

شما کسی رو بین مردم می‌شناسید که از فکر مردن خوشحال باشه؟ - آره میشناسم! مامانم همین‌طور بود

«فقط خدا حق داره بیدارم کنه!»

جذاب‌ترین سؤال‌ها، سؤال باقی می‌مونند؛ اونا مثل یه راز میمونند! برای هر جوابی ما باید یه "شاید" اولش بگیم؛ فقط سؤال‌های بیمزه هستند که جواب‌های مشخصی دارند. - می‌خواهید بگید که "زندگی" جواب نداره؟ - می‌خوام بگم برای "زندگی" کلی راهحل وجود داره و بنابراین راه‌حل نداره.

«هر روز طوری به دنیا نگاه کنید که انگار اولینباره!

خدا که بابانوئل نیست! می‌تونی چیزهای درونی ازش بخوای. - مثلاً؟ - مثلاً شجاعت، صبوری، روشن‌کردن چیزها.

فکر می‌کنم ماها درباره‌ی زندگی هم همین اشتباه رو می‌کنیم؛ فراموش می‌کنیم که زندگی شکننده و ظریف و زودگذره؛ همه جوری وانمود می‌کنیم که انگار نمردنی هستیم.

- خب اگه مامان بابات اشتباه کردن که باورش نکردن، تو چرا دقیقاً همون اشتباه رو تکرار میکنی و از خدا درخواست ملاقات نمیکنی؟ - قبوله... اما مگه شما نگفتید اون مریضه؟ - نه... اون یه روش خیلی خاص برای ملاقات داره ... اون تو رو توی فکرت می‌بینه... توی روحت. - این‌که خیلی خوبه... به نظر قوی میاد.

- مامی صورتی! من حس می‌کنم یه مدل دیگه‌ای بیمارستان وجود داره که آدم‌ها واسه این‌که درمان بشن اونجا نمیرن، برای مُردن میرن!

برای زندگی راه‌حلی وجود نداره مگر زندگی‌کردن

ماها درباره‌ی زندگی هم همین اشتباه رو می‌کنیم؛ فراموش می‌کنیم که زندگی شکننده و ظریف و زودگذره؛ همه جوری وانمود می‌کنیم که انگار نمردنی هستیم.