بریده‌هایی از کتاب بازگشت به زندگی

- حالا زود است احساس غرور کنید. به ظاهر من نگاه نکنید. همه فامیل به من می‌گویند آتش‌پاره. - پس باید مواطب باشم که در این آتش نسوزم.

در زندگی گذشته‌ام وقتی می‌رفتم توی رینگ مبارزه از حضرت زهرا (س) توسل می‌جستم و کمک می‌گرفتم، وقتی می‌خوردم زمین با ذکر نام مبارکش از جا برمی‌خاستم و چنان حریف را با سه ضربه می‌زدم زمین که اطرافیان می‌گفتند حمید نیروی مافوق دارد. ولی این‌بار به کی باید متوسل می‌شدم؟ در همین حال یکباره نام مولی علی (ع) بر ذهن و زبان جاری شد، به ذکر نامش ناگه گویی طوفانی داخل آی‌سی‌یو شد و این طوفان هر لحظه مرا به داخل خود می‌کشید و من هر چه می‌خواستم به خانواده‌ام نزدیک شوم گویی که آنها هر لحظه از من دورتر می‌شدند. و گردباد مرا با خودش برد و دیگر ندانستم ......

من مُردم. وقتی مُردم خودم را بر سر جنازه‌ام دیدم. اولش متوجه نشدم چون خیلی شاد بودم، آزاد و رها بودم، دیگه دردی نداشتم. تمام بدنم شاد بود. ولی یک لحظه به خودم آمدم که جنازه‌ام زیر پایم است و من بالای آن هستم. کم‌کم متوجه شدم در بیمارستان هستم. آمدم سمت تختم دیدم در باز شد و مادرم داخل آی‌سی‌یو آمد آنقدر ناراحت بود که می‌خواست مرا در آغوش بگیرد ولی نتوانست، چرا؟ چون گردنم پنج سانتیمتر بریده شده بود و تجهیزات پزشکی داخلش بود. دماغم به دستگاه تنفس مصنوعی وصل بود. دست راستم توی گچ بود. دست چپم هم شکسته بود. کف دست راستم، شصت و چهار بخیه خورده بود و بانداژ شده بود.

دوست بدار توی دلت، در خیالات و در رویاهایت.

تا روزی که با او آشنا شدم عشق را فقط در لابلای سطور کتاب‌های عاشقانه دیده بودم. گاهی دوستانم از عشق و از اینکه یک یا چند بار عاشق شده‌اند صحبت می‌کردند ولی در من هیچ کششی در این مورد ایجاد نمی‌شد. حتی یک بار هم به خاطرم نرسیده بود که آن را تجربه کنم. بارها اتفاق افتاد که سخنان دوستانم که درباره‌ی عشق و عظمت و لذت آن بود را به تمسخر گرفته بودم. اما وقتی او را دیدم همه چیز در من تغییر کرد، تمام غروری که طی سال‌ها حفظ کرده بودم از بین رفت و خودم را در مقابل عشق زبون و کوچک احساس کردم.

در همدان نقاط دیدنی زیادی هست، مقبره ابن سینا، مقابر استر و مردخای که اولی همسر کوروش کبیر بوده است