بریده‌هایی از کتاب خداحافظی طولانی

اکثر آدمها یه عمر نصف انرژی خودشون را صرف حفظ آبرو و تشخصی می‌کنن که هیچوقت نداشته‌اند

هیچ تله‌ای به اندازه تله‌ای که خودت واسه خودت گذاشتی مرگبار نیست.

قانون عدالت نیست. یک مکانیزم بسیار ناقص است.

«خداحافظ، لیندا. امیدوارم چیزی را که می‌خوای پیدا کنی.» بالحن سردی گفت: «خداحافظ. من همیشه چیزی را که می‌خوام پیدا می‌کنم. ولی وقتی پیداش می‌کنم، دیگه نمی‌خوامش.»

به این فکر کردم که یه پلیس درستکار با یه وجدان ناراحت همیشه رفتارش خشن میشه. همینطور رفتار یه پلیس فاسد. همینطور رفتار تقریبآ هر کس دیگه، حتی خودم.

هیچ تله‌ای به اندازه تله‌ای که خودت واسه خودت گذاشتی مرگبار نیست.

آدمهای متوسط خسته و ترسیده‌اند و کسی که خسته و ترسیده است وسعش نمی‌رسه که آرمانی داشته باشه. اونها باید برای خانواده‌شون غذا بخرند. ما توی دوران خودمون شاهد سقوط اعجاب آور اخلاقیات عمومی و خصوصی بوده‌ایم. از آدمهایی که توی زندگی‌شون کیفیتی نیست نمیشه توقع کیفیت داشت.

یه مرده بهترین کسیه که می‌تونی گناه را به گردنش بندازی. مرده‌ها هیچوقت جواب نمی‌دن.

یه قاتل، وقتی می‌فهمی که قاتله همیشه غیرواقعی میشه. بعضی‌ها بخاطر تنفر یا ترس یا طمع آدم می‌کشن. قاتل‌های زیرکی هستن که نقشه می‌کشن و توقع دارن که قِصِر در برن. قاتل‌های عصبانی‌ای هستن که اصلا فکر نمی‌کنن. یه قاتل‌هایی هم هستن که عاشق مرگن و قتل واسه‌شون یه جور خودکشی از راه دوره. به نوعی همه‌شون دیوونه‌ان

از یه جایی به بعد همه خطرها با هم مساویند؟»