بریده‌هایی از کتاب تربیت کودک به‌دور از فریاد و کتک

مغز دختران با نظم بیش‌تری رشد می‌کند و توانایی بیش‌تری برای استفاده از هر دو نیم‌کره مغز در فعالیت‌هایی مثل خواندن و آگاهی عاطفی به آن‌ها می‌دهد. مغز دختران بیش‌تر اوقات در حال کار کردن است، همین امر موجب می‌شود که دختران در کارهای چندتایی به طور هم‌زمان ماهرتر باشند. هم چنین مغز زنان سروتونین بیش‌تری ترشح می‌کند که یک انتقال‌گر اعصاب است و خشونت را مهار می‌کند.

تنبل خواندن کودکی که اسباب بازی‌هایش را رها می‌کند، نه اسباب بازی‌ها را جمع خواهد کرد و نه رفتار صحیح را به او خواهد آموخت. این امر تنها منجر به یک تصویر نادرست و شاید پیش‌گویی معطوف به مقصود در ذهن کودک از خود می‌شود

از کودکتان تعریف نکنید؛ بلکه آن‌چه را که او مشغول انجام آن است تحسین کنید. به طور مثال، به جای گفتن"تو دختر خوبی هستی که آرام می‌نشینی" بگویید"خوب است که تو آرام می‌نشینی".

بنا به تعریف لارنس کوهلبرگ، در طبقه‌بندی رشد اخلاقی، پایین‌ترین سطح "پیروی از قوانین برای جلوگیری از تنبیه" و بالاترین سطح به " پیروی از قوانین به خاطر خوب و درست بودن آن‌ها" اختصاص می‌یابد. وقتی والدین کودکان خود را به خاطر بد رفتاری‌شان کتک می‌زنند، آن‌ها را در پایین‌ترین سطح رشد اخلاقی متوقف می‌نمایند و برای کودکان جلوگیری از تنبیه شدن، نه انجام آن‌چه خوب یا درست محسوب می‌شود، اولویت می‌یابد. کتک، اغلب اولین تجربه یک کودک از خشونت است.

از پرخاشگری برای متوقف کردن پرخاشگری استفاده نکنید کتک زدن کودکتان، تنها به او اجازه می‌دهد در شرایط مشابه، دیگران را کتک بزند.

در خانه، طوری با کودک خود، رفتار نمایید گویی یک میهمان است. این بدان معنا نیست که کودک شما نباید قوانین را رعایت کند، بلکه بدان معناست که او باید با یک شیوه احترام‌آمیز و مهربان بیاموزد چه‌طور از قوانین پیروی نماید.

زمان بی طرف زمانی است که از کشمکش و درگیری آزاد است، مانند زمان پس از اوقات تلخی و کودک شما در آن زمان مشغول بازی است. زمان بی‌طرف بهترین زمان برای آموزش رفتار جدید است، زیرا کودک شما آرام و پذیرای آموختن است.

از طرف دیگر، مغز پسران تستوسترون بیش‌تری ترشح می‌کند. هورمونی که خشونت را به حرکت وا می‌دارد. در نتیجه، پسران تمایل به ارضای فوری دارند (سریع غذا خوردن، از فعالیتی به فعالیت دیگرپریدن) آن‌ها هم چنین برای حل مشکل، سریع اقدام می‌کنند (حتی در موقعیت‌های عاطفی حاد) و در فعالیت‌هایی که اضطراب به وجود می‌آورند شرکت می‌کنند (ورزش‌ها، رقابت‌ها، بازی‌ها). این فعالیت‌ها به مردان اجازه می‌دهد انرژی محبوس خود را آزاد کنند.

وقتی والدین کودکان خود را به خاطر بد رفتاری‌شان کتک می‌زنند، آن‌ها را در پایین‌ترین سطح رشد اخلاقی متوقف می‌نمایند و برای کودکان جلوگیری از تنبیه شدن، نه انجام آن‌چه خوب یا درست محسوب می‌شود، اولویت می‌یابد.

بایادآوری پرخاشگری‌های گذشته، رفتار مورد قبول را به کودکتان نمی‌آموزید. بر عکس، به او یادآور خواهید شد که چه‌طور می‌تواند بار دیگر خشن شود.

رفتار پرخاشگرانه کودک خود را ابتدا با توضیح این‌که کتک زدن، گاز گرفتن، پرتاب کردن و مسخره کردن رفتارهایی غیرقابل قبول هستند، مهارنمایید. سپس‌رفتاری را که می‌خواهید کودکتان از خود نشان دهد مانند (بوسیدن، در آغوش گرفتن، صحبت کردن و غیره) به او نشان دهید (حتی به کودک یک ساله خود) و توضیح دهید که چرا این اعمال قابل قبول هستند. مطمئن شوید که یه طور جدی و مداوم قوانین را به او یادآوری کرده‌اید، تا کودکتان را به صحت رفتار مناسب راهنمایی کنید.

اجازه ندهید کودکتان با زدن شما انرژی خود را تخلیه کند به طور مثال وقتی کودکتان از روی عصبانیت شما را کتک می‌زند، خواهد آموخت که می‌تواند پرخاشگری را برای گرفتن قدرت بر شما به کار برد.

گرچه ممکن است مشکل به نظر برسد اما نادیده گرفتن بدخلقی به فروکش کردن آن کمک می‌کند و خیلی زود کودک شما قانون مهمی خواهد آموخت: مؤدبانه تقاضا کردن صدایی رساتر از نق زدن و غرغر کردن خواهد داشت.

در خانه، طوری با کودک خود، رفتار نمایید گویی یک میهمان است. این بدان معنا نیست که کودک شما نباید قوانین را رعایت کند، بلکه بدان معناست که او باید با یک شیوه احترام‌آمیز و مهربان بیاموزد چه‌طور از قوانین پیروی نماید.

. اما، در عین حال اگر به آن منجر شود که شما سر کودک خود داد بکشید یا او را کتک بزنید چون پدر و مادرهای دیگر این کار را می‌کنند، می‌تواند خطرناک نیز باشد. ما شما را تشویق می‌نماییم، که به جای دنبال کردن دیگران، از قلبتان، عقلتان و دانشتان و هم چنین شیوه‌های مؤثر در بالا بردن حس مسوولیت، اطمینان و همدلی در کودکان خود، پیروی نمایید.

والدین میزان تماشای تلویزیون کودکان خود را به کم‌تر از دو ساعت در روز محدود نمایند. محدود کردن تماشای تلویزیون و دیگر فعالیت‌های عادتی کودکان، خلاقیت آن‌ها را افزایش و پرخاشگری را کاهش می‌دهد.

وقتی والدین کودکان خود را به خاطر بد رفتاری‌شان کتک می‌زنند، آن‌ها را در پایین‌ترین سطح رشد اخلاقی متوقف می‌نمایند و برای کودکان جلوگیری از تنبیه شدن، نه انجام آن‌چه خوب یا درست محسوب می‌شود، اولویت می‌یابد.

زمان استراحت قرار دادن یک کودک خارج از یک موقعیت برای یک دوره زمان خاص، معمولاً به خاطر رفتار نامناسب اوست. یک زمان استراحت، معمولاً شامل بردن کودک، بر روی یک صندلی یا اتاق، و برای مدت معین (برای سنین مختلف از یك تا پنج دقیقه) است. سپس باید به کودک خود بگویید تا زمانی‌که ساعت زنگ بزند باید آن‌جا بماند. اگر فرزند شما، پیش از زنگ ساعت، آن‌جا را ترک کرد، بار دیگر ساعت را کوک کرده و به او بگوییدکه مجبور است تا زمانی‌که ساعت زنگ بزند آن‌جا بماند. این کار را تا زمان تعیین شده برای تنبیه تکرار نمایید. یکی از فواید این كار آن است که شما را از کودکتان در زمان عصبانیت، جدا می‌کند و به شما و کودکتان فرصت می‌دهد تا خویشتنداری خود را باز یابید.

پیغامی که فرد با فریاد یا کتک والدین خود دریافت می‌نماید، آن است که بزرگسالان، بزرگ‌تر و قدرتمندتر از کودکانند و می‌توانند در صورت ناخشنودی‌شان ترس و درد به بچه‌ها وارد نمایند. در نتیجه، آزار دیدن و بی‌قدرت بودن در بچه‌ها، ترس و اضطراب ایجاد نموده و نهایتاً موجب می‌شود در صورت ناراحتی از خشونت استفاده کنند.

كم‌رویی خود یک مشکل نیست. اما، زمانی تبدیل به مشکل می‌شود که به قدری قوی شود که کودک را از دوست شدن با دیگران یا شرکت در فعالیت‌های اجتماعی دور از خانه مانند رفتن به یک جشن تولد یا کتابخانه باز دارد.