بریده‌هایی از کتاب روابط سالم

«با یکدیگر مهربان باشید و همدیگر را ببخشید؛ همان گونه که خداوند شما را می‌بخشد.»

برای کمک به دیگران نباید حتمآ روان‌شناس یا مشاور باشید. می‌توانید بخش شگفت‌انگیزی از سفر زندگی انسانی دیگر باشید؛ کسی که هیچ نمی‌داند برای حل مسائلش به انسانی سالم نیاز دارد. دریافت کنید و به دیگران اهدا کنید و این کار را بارها و بارها تکرار کنید.

برای تبدیل شدن به فردی سالم، باید این شش قدم را بارها و بارها تمرین کنید: کمک بخواهید، نیازداشتن را یاد بگیرید، در برابر مقاومت بایستید، حقیقت را درباره خودتان بپذیرید، بخشایش را در زندگی‌تان قرار دهید و در مقابل کاری انجام دهید

عشق بدون استقلال پژمرده شده و می‌میرد.

زمانی‌که نمی‌توانید به‌راحتی مخالفت خود را ابراز کنید، برقراری ارتباط به سادگی برایتان غیرممکن می‌شود. این عشق از روی اجبار بوده و فقط برای خشنودکردن دیگران است؛ عشق واقعی نیست.

در زندگی واقعی، آدم‌های بد به این سادگی قابل شناسایی نیستند؛ به‌خصوص شناسایی شخصیت‌هایی ناسالم کار سختی است. در اغلب موارد، این افراد بسیار جذاب و امیدوارکننده به نظر می‌رسند، درحالی‌که مشکلات شخصیتی‌شان مخفی است.

اگر در مورد نیازهایمان با افراد سالم صحبت کنیم و آن‌ها هم نیازهایشان را با ما در میان بگذارند، در رابطه عشق جاری می‌شود. افراد سالم بر مبنای همدلی عمل می‌کنند.

حقیقت این است که ماهیت گناهکار ما همان میل و رغبت زندگی کردن بدون خداوند است

احترام و مهربانی‌ای که فردِ بدون حدومرز دریافت می‌کند، اغلب آن‌قدر در وجودش باقی نمی‌ماند که او را سیر و تقویت کند. نکته اول: فردِ بدون حدومرز، زمانی‌که فاصله‌ای در رابطه به‌وجود می‌آید، دچار احساس رهاشدگی می‌شود و چون اغلب از «رها شدن»، برای تنبیه این افراد استفاده شده است، پس توانایی دوری، تنهاماندن و محکم ایستادن در مناقشه‌ها را ندارد. بنابراین زمانی‌که در برابر فردی عصبانی قرار می‌گیرد که دیوانه‌وار فریاد می‌کشد، برای خلاص شدن از این شرایط، با ترس به تمام خواسته‌های آن فرد تن می‌دهد.

حقیقت سبب فزونی عشق می‌شود؛ زیرا انسان‌هایی که آزادانه صداقت را انتخاب می‌کنند، آزادانه یکدیگر را دوست می‌دارند.

افراد سالم می‌خواهند از شرایط و نیازهای معنوی خود مطلع باشند. از این جمله ساده استفاده کنید: «تو برای من خیلی اهمیت داری، به من کمک کن تا نیازهایت را بفهمم و بدانم که با توجه به توانایی‌هایی که دارم، چه کمکی از دستم برمی‌آید.»

اگر جایی برای یادگیری در مورد افراد سالم و قابل‌اعتماد وجود نداشته باشد، هیچ‌وقت نمی‌توانیم خودمان را قوی کنیم

با نیازمندی خود دوست شوید. از نیازهایتان استقبال کنید. آن‌ها موهبتی الهی هستند که موجب ارتباط شما با خدا و مردم سالم می‌شوند. نیازهای شما درمان گناه خودبسندگی است

زمانی‌که در دوستی یا رابطه با مردی دچار مشکل هستید، شما در حال تکرار الگوی رفتاری‌ای هستید که در رابطه با پدرتان یاد گرفته‌اید.

ما باید از تجربه‌های تکراری‌مان درس بیاموزیم، اما افرادی که بی‌حس شده‌اند، از تجربه‌هایشان درسی یاد نمی‌گیرند. شاید آن‌ها والدینی آزاردهنده داشته‌اند که آزار و اذیت کودک خود را «دوست‌داشتن» تفسیر می‌کردند یا والدینی کمال‌گرا که می‌گفتند «ما فقط بهترین را برای تو می‌خواهیم». بنابراین آن‌ها یاد گرفتند که نمی‌توانند به درد، ادراک، احساسات و تمام ابزاری که برای درک حقیقت در آن‌ها وجود دارد، اعتماد کنند.

متأسفانه ما تمرین‌های زیادی در مورد شناخت شخصیت افراد نداریم و تمام اطلاعات ما از روی ظاهر آن‌ها به دست می‌آید نه از باطن آن‌ها. در نتیجه ما اطرافیانمان را بر اساس ظاهرشان انتخاب و سپس باطن آن‌ها را تجربه می‌کنیم.

«آیا اکنون سعی در جلب موافقت انسان‌ها دارم یا خدا؟ آیا می‌کوشم انسان‌ها را راضی کنم؟ اگر هنوز در جهت رضایت آدم‌ها تلاش می‌کردم، خادم خدا نبودم.»

به نظر ما یک رابطه سالم باید سه ویژگی داشته باشد: ۱. ما را به خداوند نزدیک‌تر کند. ۲. ما را به دیگران نزدیک‌تر کند. ۳. به ما کمک کند تا به انسانی واقعی تبدیل شویم که خداوند از ما انتظار دارد. این سه ویژگی به رشد معنوی انسان اشاره دارند.

گناه چهار سازوکار را فعال می‌کند که نتایج بسیار مخربی دارد: الف) ما حسود هستیم. ب) فکر می‌کنیم بی‌نیاز از دیگران هستیم. ج) فکر می‌کنیم حق ماست که با ما به‌گونه‌ای خاص رفتار شود. د) ما از قوانین خداوند سرپیچی می‌کنیم.

تعدادی از مواردی که به حدومرز ما آسیب می‌زنند، در زیر آمده است: کنترل پرخاشگرانه: فرد در صورت «شنیدن نه» از ما، به ما آسیب می‌رساند. کنترل منفعلانه: فرد در صورت «شنیدن نه» از ما، ترکمان می‌کند. کنترل کاهنده: فرد در صورت «نه گفتن» ما، پیام‌هایی به ما منتقل می‌کند که در ما موجب احساس گناه می‌شوند. بی‌حد و مرزی: فرد هرگز به ما نه نمی‌گوید.

در افرادی که مشکلات حدومرز دارند، نشانه‌های زیر دیده می‌شوند: سرزنش دیگران، هم‌وابستگی، افسردگی، مشکلات در هنگام تنهایی، احساس ناامیدی از دیگران، به‌هم‌ریختگی و نداشتن هدف مشخص، وابستگی شدید، احساس اجبار، احساس ناامیدی، اضطراب عمومی، پریشانی هویت، تکانش‌گری، ناتوانی در نه‌گفتن، انزوا، خودآزاری، مسئولیت‌پذیری افراطی و احساس گناه، ترس بیمارگونه، رفتار انفعالی ـ تهاجمی، تعلل و ناتوانی در به‌پایان رساندن وظایف، عصبانیت، اختلالات خوردن، سوءِاستفاده از مواد، مشکلات فکری، اختلال وسواس اجباری، عدم مسئولیت و نگرش مورد ظلم قرارداشتن.

زمانی‌که سلامت خود را از دست داده‌اید، غفلت از دشمن همیشه‌آگاه و فعال کار ساده‌ای است. شیطان همواره ما را از داشتن روابط سالمی که به شدت به آن نیازمندیم، محروم می‌کند. او با سه روش باعث تخریب بسیاری از روابط ما می‌شود: متهم کردن، وسوسه کردن، غربال کردن.

حواستان باشد زمانی‌که دچار مشکل می‌شوید، صدایی در گوشتان زمزمه می‌کند «چرا مزاحم بقیه بشوم؟ آن‌ها می‌بینند که آدم ضعیفی هستم. ایمانت کجا رفته؟» این صداها را شیطان وسوسه‌گر به ذهن شما راه می‌دهد تا از رابطه با افراد سالم دوری کنید.

امید دفاعی، به نوعی از امید گفته می‌شود که از ما در برابر احساس حزن و اندوه محافظت می‌کند. گاهی اوقات امید داشتن به تغییر یک نفر ما را در برابر درد و رنجی که باید با آن مواجه شویم، محافظت می‌کند. زمانی که انسان‌ها در یک رابطه مخرب گیر افتاده‌اند، به‌طرز شگفت‌انگیزی، خوش‌بین می‌شوند.

اگر در یک الگوی اشتباه و زیان‌بخش باقی بمانیم، یک دوست واقعی باید به کمک ما بیاید و ما را از دست خودمان نجات دهد.

مشکل، نیاز ما به ارتباط و دوستی نیست. در واقع، این نیاز احساس خوبی است که منشأ الهی دارد و خداوند در وجود ما به ودیعه گذاشته است، اما بدون پختگی و مهارت کافی و لازم، این نیاز به حمایت و دلبستگی می‌تواند ما را در یک دردسر اساسی بیندازد. مشکل اصلی این است که ما مهارت لازم را برای درک و شناخت شخصیت دیگران نداریم.

یکی از مهم‌ترین روش‌های فهمیدن اینکه چه کسی شخصیتی سالم دارد، نگاه به شیوه ارتباط او با ماست.

واقع اگر فردی که توانایی ایجاد پیوند با دیگران را ندارد، نمی‌تواند عاشق شود، کسی که حدومرز مشخصی ندارد، نمی‌تواند عشق را نگه دارد. مانند فنجانی که ته آن سوراخ است، احترام و مهربانی‌ای که فردِ بدون حدومرز دریافت می‌کند، اغلب آن‌قدر در وجودش باقی نمی‌ماند که او را سیر و تقویت کند.

هر زمان که من و شما، رفتار، احساسات و افکار مورد اتهام خود را به انزوا بکشانیم، خود را از برقراری یک رابطه سالم که می‌تواند به حل مشکلاتمان کمک کند، محروم کرده‌ایم.

اگر توانایی ایجاد ارتباط صمیمانه با دیگران را نداشته باشیم، اغلب کسانی را انتخاب می‌کنیم که آن‌ها هم توانایی درک و صمیمیت را ندارند.