بریده‌هایی از کتاب بلندی‌های ماچوپیچو

هان دل! هان پیشانی شکسته میان چاله‌های خزانی! چقدر بارها در گذرگاه‌های زمستانی یا در اتوبوسی، یا زورقی در فلق یا در ازدحام تنهایی، تنهاییِ شب‌هایِ سور و سات‌ها در سایه‌ی صدای اشباح و جرس‌ها در دل دخمه‌ی عشرت آدمی آرزومند درنگی بوده‌ام