بریده‌هایی از کتاب شام مخصوص

امروزه به خیلی‌ها ثابت شده است که همین دعواها و اصطکاک‌های موجود؛ موتور ازدواج و رابطه را روشن نگه می‌دارد. چون به عبارت دیگر هر دعوایی پیش زمینه آشتی کنونی است که هر زوجی آن را به شیوه خودش برگزار می‌کند و همین باعث استحکام رابطه‌شان می‌شود.

برای من مثل عینک‌هایی با طراحی و دیزاین خاص بودند که چیزی به شخصیت فردی که آن را روی چشمانش بزند، اضافه نمی‌کند، ولی توجه بیینده را در نگاه اول به خودش معطوف می‌کرد: من یک عینک خاص هستم. اینو هیچ وقت فراموش نکنید!

ماجرا در واقع از سر صبح جلوی آینه شروع می‌شود: چی بپوشم، ریشم را بتراشم یا همین‌طوری که هستم خوبه و احتیاجی به کارهای اضافی ندارم. در این دوره و زمانه هر کاری که کنیم یک حرف و حدیثی پشت سرش بوجود می‌آید. آدم‌ها نشسته‌اند تا ما را از طریقه برخورد، ظاهرو پوششمان قضاوت بکنند. مثلاً یک شلوار جین رنگ و رو رفته به همان اندازه یک پیراهن اتو کرده می‌تواند معنا داشته باشد.

سر کلاس درس روی تخته شروع به نوشتن کردم: «می‌تونید از خودتون بپرسید که اگر در جنگ جهانی دوم مردم اینقدر کشته نمی‌شدند و همین‌طور به زاد و ولد احمقانه‌شان ادامه نمی‌دادند، جمعیت جهان الان چه رقمی را می‌توانست نشان بدهد؟ اگر می‌تونید برید و برای جلسه بعدی این عدد را حساب کنید.»

به این فکر می‌کردم که این هلندی‌های ناز پرورده را به جای خشونت می‌شود به راحتی با گفتن اینکه در جای دیگری شراب ارزان‌تری به‌دست می‌آورند از خانه‌شان فراری داد. کلاً ما هلندی‌ها عاشق چیزهای ارزان قیمت‌تر هستیم. جانمان را هم سرکمی ارزان بودن می‌توانیم به خطر بیندازیم.

من الان شبیه آدم‌هایی بودم که اصلاً آنها را نمی‌شناختم.

همه اینها اینجا در هلند اتفاق افتاده بود. اینجا که ما به حقوق انسانی احترام می‌گذاریم. خانه‌یی برای بی خانمان‌هایمان داریم و هیچ کس مجبور نیست شب را تا صبح به‌خاطر سرما در باجه بانک سر بکند.

لحنش جوری بود که سعی می‌کرد وانمود بکند که با مهربانی حرف‌هایش را می‌زند. مثل شیرینی مخصوصی که فقط در نوشابه رژیمی حس می‌کنی و یا شکلات‌هایی که برای افراد مبتلا به دیابت شیرین می‌شوند و بر اساس نوشته روی جعبه‌شان از خوردن آنها چاق نخواهید شد.

سر پیشخدمت از تک و تا خودش را نینداخت و ادامه داد که «گوشت استیک از مزارع ارگانیک آمده است. گاوها در این مزارع مجاز هستند تا هر جا می‌خواهند بروند و بچرند». به عبارت دیگر منظورش این بود که گاوها زندگی شادی دارند تا سلاخی بشوند.

پوزخند جالبی بر لبانش بود که به نظر من مخصوص آدم‌هایی است که می‌توانند این‌طور با قدرت به همه چیز بشاشند.

در واقع هر کلمه‌ای که از دهانم خارج می‌شد خیلی احمقانه بود. من به هیچ کسی، هیچ توضیحی بدهکار نبودم؛

خوشحال می‌بودم که میشل هنوز هم من را «پاپا» صدا می‌کند و اسمم را نمی‌گوید. همیشه از اینکه بچه‌های نیم وجبی یک آدم گنده را به اسمش صدا بکنند بدم می‌آمده است.

در این دوره و زمانه هر کاری که کنیم یک حرف و حدیثی پشت سرش بوجود می‌آید. آدم‌ها نشسته‌اند تا ما را از طریقه برخورد، ظاهرو پوششمان قضاوت بکنند. مثلاً یک شلوار جین رنگ و رو رفته به همان اندازه یک پیراهن اتو کرده می‌تواند معنا داشته باشد. اگر ریش یک روزه‌ات را نگه‌داری بهت می‌گویند که تنبل هستی. ریش دو روزه خیلی سریع این حس را منتقل می‌کند که آیا در فکر گذاشتن ریش برای طولانی مدت هستی؟ و ریش سه روزه و بیشتر نتراشیده شده امکان وجود افسردگی و بریدن از دنیا را نشان می‌دهد. سریع می‌پرسند: «حالت خوبه؟ زندگیت خوب می‌چرخه؟ مریض نیستی؟»

من خلبان هواپیمای سه موتوره بودم که یکی از موتورهایش از کار افتاده بود. دلیلی برای نگرانی وجود نداشت. لازم نبود یک فرود اضطراری داشته باشم. خلبانی که ساعت‌ها تجربه پرواز را داشته باشد خیلی خوب می‌داند که هواپیمایش چه موقع و چگونه روی زمین بنشاند.

ما دوباره بعد از پشت سر گذاشتن اتفاقات و مشکلات فراوان، تبدیل به خانواده‌ای خوشبخت شده‌ایم. خانواده خوشبختی که رازهای فراوانی در دلشان مخفی‌شده است. مهم‌ترین مسئله این است که با همه مخفی‌کاری‌ها، رازها و دردسرهایمان هنوز هم پیش همدیگر هستیم و با هم یک خانواده را تشکیل می‌دهیم.